Mali likovni salon, Novi Sad. Maj 2006.Kada radovima na ovoj izložbi "dodamo" i Artinianova skulptorska ostvarenja, instalacije i objekte koje smo sagledali posredno onda sa dosta sigurnosti možemo izreći ocenu da se radi o umetniku koji uspeva da najrazličitije zamisli primeri svom karakterističnom i sasvim ovovremenskom senzibilitetu.
Johanes Artinian, umetnik iz Bugarske, predstavlja nam se svojim radovima na papiru kao umetnik jasnog koncepcijskog stava. U serijama nevelikih slika ovaj skulptor nam se potvrđuje kao veliki poštovalac modernizma i modernističke tradicije. Njegova izložba je zasnovana na dve umetničke izjave – jedna je izrečena u duhu enformela dok je druga konstruktivističkog karaktera. Kada radovima na ovoj izložbi "dodamo" i Artinianova skulptorska ostvarenja, instalacije i objekte koje smo sagledali posredno onda sa dosta sigurnosti možemo izreći ocenu da se radi o umetniku koji uspeva da najrazličitije zamisli primeri svom karakterističnom i sasvim ovovremenskom senzibilitetu.
Kvadratne enformelističke slike, dakako, karakteriše slojevitost i sedimentiranost nanosa boje i materije. Pri stvaranju ovih slika Artinian se služio različitim postupcima i sredstvima. Tako u prvim – najčešće prekrivanim slojevima – ima energičnog crteža olovkom nastalog gestualnim potezima, ima lazurne boje upijene u papirnu podlogu, ima apliciranih materijala (pesak, papir), ima svedenih ali materijalnih i reljefnih bojenih nanosa... Poput enformelista koji su najčešće spaljivali pikturalnu površinu, ovaj umetnik taj sveukupni galimatijas sintetiše završnim činom koji nije tipično slikarski – brisanjem i struganjem on nanovo razotkriva unutarnju strukturu. I upravo se, zbog rezultata tog postupka, ove slike razlikuju od klasičnog enformela. Jer, enformelisti su ispoljavali nihilistički stav, razmišljali su o nemoći slike i kraju slikarstva. Slike Johanesa Artiniana zapravo afirmišu jedan živi pikturalni organizam, prikazuju one unutarnje ritmove i titraje koji su zapravo beleške o »unesenom« umetnikovom senzibilitetu, o njegovim emocijama i ekspresijama ali i o njegovoj sposobnosti da jasno i kultivisano iskaže vlastitu likovnu misao.
Drugi niz slika je određen geometrijsko-konstruktivističkim napomenama. Ponovo se radi o slojevitim nanosima, o reljefnoj strukturi kroz koju se – ovoga puta - rasprostiru odlučni, snažni, jasno geometrijsko-linijski definisani potezi. Poput svojevrsne moćne konstrukcije ove široke linije definišu kompozicijsku armaturu, čine čvrstom strukturu slike. Istovremeno, taj geometrizam izveden disciplinovanim ali ekspresivno snažnim potezima, pretvara plastičku celinu slike u sugestivnu napomenu o ideji konstruktivizma, o onoj ideji koju je moguće prihvatiti kao svojevrsni »recept« za ustanovljavanje stava i odnosa prema svakodnevlju, prema svetu i vremenu u kojem se tek tvoraštvom, konstrukcijom i projektom možemo suprotstaviti krizi, najrazličitijim tranzicijskim, alijenacijskim i svim drugim procesima i manifestacijama globalnog sveta...
Sava Stepanov
Yohannes Artinyan rođen je 1965. u Plovdivu, Bugarska. Nakon Srednje umetničke škole u Plovdivu, završio je specijalistički kurs The Concept kod Vassila Simidtchieva, profesora na Akademiji KONFAC u Stokholmu, Švedska, 1994. a godine dana kasnije stekao je zvanje magistra na Nacionalnoj akademiji lepih umetnosti u Sofiji (Bugarska), na Odseku za skulpturu. Njegovo polje profesionalnog interesovanja osim sklupture i slikarstva su i eksperimentalna umetnost i dizajn, web dizajn, urban dizajn, vizuelna umetnost u urbanom okruženju, multimedija i reklama.
Javno kupatilo, Beograd. April - maj 2007.
Ovaj svet je neko ubacio u grayscale mode. Ukrali smo malo boje iz slikarskog dnevnika Miroslava Anđelkovića da osvežimo uspomene i raspirimo maštu. Umetnost je da se vreme konzervira na ovakav način. Iz dana u dan,…
Da bismo uopšte mogli očekivati da naša umetnost bude primećena u nekakvim evropskim i svetskim okvirima, najpre sami moramo da je prihvatimo i da u njenom "lokalnom" karakteru iščitamo univerzalni jezik - rečenica je koja bi,…
