Posledično i ono sa čim se umetnik suočio t o k o m ranžiranja boja, "treće dimenzije" i sižea, ispostavilo se da predstavlja jednu od najsloženijih materija kod formiranja ljudskih opažaja.

Ali, pored tog primarnog istraživanja, granica i optičkih pragova na osnovu kojih fragmente boja i oblika (organone) počinjemo da konstatujemo  kao smislene celine, Sava Stankov vrši dodatna usložavanja bizarnim spajanjem mitološko – herojskih scena sa vizurama novosadskih bulevara i pulsiranjima gradskog pejzaža.

Tačnije, proaktivni i s p i t pred koji smo stavljeni zahtevan je utoliko jer koncentrisanim gledanjem moramo sebe uputiti da razaznamo o čemu se u opšte radi, potom prepoznati duhovito nakalemljenu dubinu (3 – D !) i tek onda stvoriti odnos prema nečem što je moguće jedino u umetnosti!

Na kraju zanimljivo je nagovestiti da pored sintetizacije i pomenutog umetničkog spoja ("hemijskog venčanja") Sava Stankov uopšte nije zatvorio dosije optike, "treće dimenzije" mitoloških natuknica i vreve bulevara kao pojedinačnih ontologija... Naprotiv, na ovoj izložbi svedoci smo samo dovršavanja jednog opusa, a čudo optike i laboratorija gledanja se naravno nastavlja!

L. Simonović