 SPC "Vojvodina" - Svečani salon, Novi Sad. Decembar 2001 - janurar 2002.
Obimniji opus tajanstvenih "Istočnih kapija", a zapravo i čitavo slikarstvo Dobrivoja Rajića, nastalo je - formiralo se kao vid kreativno dvostrukog udaljavanja od moguće realnosti, što otvara zanimljiva tumačenja i dalje, govor o samom autoru. Prvu liniju tog zaobilaženja stvarnosti pomenuli bi utoliko jer predstavlja nešto kao opšte mesto u umetničkom stvaralaštvu (kod D. Rajića pogotovo), a odnosilo bi se na individualne intervencije i vizuelna menjanja slike sveta, bojenim, kompozicionim i ostalim sredstvima, mogućim u slikarstvu.
  
Dakle, očigledne dislokacije događaja i panorama za koje je pretpostaviti da su primarno bile verodostojne u faktografskom smislu (... obzori sa vitruvijevskim perspektivama, bojene autentčnosti, dešavanja sa hronologijom, logikom i sl.), bivaju prevedene u polje poetskih iskaza u kojima pređašnje realno postaje nevažno i za umetnika nešto čemu se u izvornom obliku teško više može vratiti. Nasuprot onog što kod D. Rajića posredstvom slikarskog jezika vidimo neposredno, ili mislimo da vidimo, pažnju bismo usmerili ka hermetizmima i kripto govorima, kao višem i rafiniranijem nivou otajnih a ovde i umetničkih komunikacija. Naime, pošto se radi o dvosmislima znakovnosti i amblematika, pozvali bi se na autoritet platonizma, odnosno tvrdnje da upotrebom simbola svet zapravo predstavljamo odloženo i posrednim putem... Proizlazi da je usložnjavanjem neposredne logike znaka, slikar dopro do horizonta druge lingue i osvojenog dijaloga sa formama koje su prethodile čak i samoj umetnosti (prema D. Rajiću). Opisno govoreći u nekim bezvremenskim (antičkim?) jarko osvetljenim predelima, poput neptunovih obrazaca, nižu se simboli, strukture nejasnih obreda, patema, mitologema, alegorija i vrlina... Lazar Simonović
(Izvod iz kataloga izložbe) |
