Ukoliko u metodi analiziranja nagovestimo da je  o n t o l o g i j a  primarna aplikacija i epitel Rajićevih kreativnih eksperimenata, lančano su aktivirane (i) neke od najvažnijih kategorija vizuelne umetnosti uopšte.

Dakle, to intelektualno što apstraktno mišljenje svakako j e s t e pretočeno u praksu, potvrđuje da je umetnik pogled na strukture i "molekularnosti" nadredio prepoznatljivo – figurativnom i konkretnom... Nadalje to apstraktno, ili tačnije najveći deo umetnosti, Dobrivoj Rajić uranja u fluid neprepoznatljivog vremenskog polariteta i "gravitacija" neviđenih u prostorima stereotipnih vizuelnih umetnosti. Nemogućnost "sravnjivanja" slike i predloška od strane laika (postoje samo Rajićeve motivacije, uzorak ne!) stavljaju autora u domen superiornog samoodricanja i nepodilaženja gledaocu!

Materijalni slojevi, tj. ono što je umetnik nanosio, "utrljavao", slikao, podslikavao, izvlačio i crtao, jesu intenziteti i  faktografije o kojima se već može konkretnije govoriti!

... Strukture meko modelovanih konturnih ivica građene kao prazne tabule d o d a v a n j e m  ka   n a p r e d, linearnim i bojenim postupcima fingiraju spužvaste zapremine i fina sadržajna tkanja. Takođe, izloženi radovi imaju posebnost fragmenarnog ali i 'verižnog korišćenja, tačnije mogućnosti da se gotovo svi povežu i čine jednu sliku kao megacelinu.

... I na kraju, uz komentar da se radi o hotimičnom diskursu na konvencionalno slikanje (materijalizacija "dodavanjem") u izloženom opusu pojavljuju se dezeni i matrice 'odmotavani sa molerskih valjaka i šablona, koje Dobrivoje Rajić koristi najverovatnije kao sponu ili igru sa duhovitom primisli na alate postmoderne.

L. Simonović