 NOVI SAD. Obeležavanje jubileja sastojaće se od izložbe dosadašnjih dobitnika u aprilu 2011. godine u Muzeju savremene umetnosti Vojvodine u Novom Sadu i potom u Beogradu, a pratiće ga kuratorska radionica, konkurs i žiriranje za desetu nagradu. Dosadašnji laureati nagrade "Mangelos”: Bob Milošević (2002), Vladimir Nikolić (2003), Milica Ružičić (2004), Milena Gordić (2005), Siniša Ilić (2006), Katarina Zdjelar (2007), Ivan Petrović (2008), Ivana Smiljanić (2009), Dušica Dražić (2010).
Nagradu Dimitrije Bašičević Mangelos osnovali su 2002. godine Centar za savremenu umetnost u Beogradu i Fondacija za civilno društvo iz Njujorka kao deo projekta "Young Visual Artists Awards”. Jedina je koja pruža šansu laureatu (mladom umetniku iz Srbije) za rezidencijalni boravak u Americi (prve godine u Sausalitu, Kalifornija, a potom u Njujorku). Nosi ime našeg umetnika, rodonačelnika konceptualne prakse i istoričara umetnosti. Nagrada se sastoji od rezidencijalnog boravka u Njujorku (šest sedmica) koji uključuje korišćenje studija u ISCP (International Studio and Curatorial Program).
Kao kritičar Mangelos je prepoznavao potencijale mladih umetnika, kao i nove umetničke medije, te je njegovo ime simbol za davanje prostora novim generacijama koje tek stupaju na vizuelnu scenu. A koliko je ova nagrada mladima važna, potvrđuje podatak da za mlade likovne stvaraoce postoje u nas još samo dve koje dodeljuju Fond "Vladimir Veličković" i Niš Art fondacija.
Mića Bašičević Mangelos (1921, Šid) je umetnik, pesnik i filozof. Sve njegove knjige, tekstovi, slike i objekti izražavaju multidisciplinarnost rada i mišljenja, što će posebno sa šezdesetim i sedamdesetim godinama 20. veka dobiti puni smisao u uključenju novih medija. Istoriju umetnosti i filozofiju studirao je u Beču i Zagrebu, gde je i diplomirao 1949. godine. Zapošljava se u Jugoslovenskoj akademiji nauka i umetnosti kao asistent i kustos Moderne galerije i Arhiva za likovnu umetnost i tu ostaje do 1960. godine. Istovremeno, od 1952. radi u Galeriji seljačke umetnosti kao saradnik, pa kustos.
Doktorirao je s temom "Sava Šumanović – život i delo” na Filozofskom fakultetu u Zagrebu 1957. godine, pisao tekstove za Enciklopediju likovnih umetnosti. Osnivanjem Galerije primitivne umetnosti 1960. godine postaje njen prvi upravnik sve do kraja 1964, kada dobija da vodi zbirke "Benko Horvat”. Od 1971. rukovodi novoosnovanim Centrom za film, fotografiju i televiziju, a od 1959. do 1966. član je neformalne grupe "Gorgona” (dobija ime po jednoj njegovoj pesmi). Na retrospektivnoj izložbi "Gorgone” 1977. godine prvi put izlazi u javnost sa svojim ranim radovima. Nije voleo da ga zovu umetnik. Govorio je da mu je duša večito buntovna i nezadovoljna, večito gladna. Istovremeno, stvarao je objekte kao što su "Alfabeti”, "Abecede”, "Globusi”... koji se danas smatraju prvim konceptualnim radovima.
|
