Tokom procesa istraživanja ona najpre ukida predmet naglašavajući strukturu slikarske materije da bi u sledećoj fazi uvela čiste geometrijske elemente kao što su pravilne vertikalne i horizontalne linije, kvadratni ili kružni oblici.

U svom slikarskom postupku širokim potezima četke ili špahtle nanosi guste slojeve boje često upotrebljavajući  gips, dok oštrim predmetom urezuje linije prodirući u samu suštinu forme. Pri tome linija ima poseban značaj: ona deli površine, predstavlja jasnu granicu ili je pak sasvim slobodna, iskričava da bi se u sledećem momentu potpuno izgubila, pa opet pojavila u vidu svedenog znaka.

Svetlost na njenim slikama ne oblikuje boju nego je više psihološkog tipa predstavljajući značajan faktor koji učestvuje  u gradnji uzvišene, nostalgične atmosfere. Naslagane reljefne strukture materije nabijene su psihičkom energijom koja izlazi u sponatanom procesu stvaranja. Preovladavaju zagasiti slojevi sive, oker i crne boje sa akcentima  svežih boja (ljubičasta, plava, bela) u vidu pravilnih linija ili geometrijskih oblika naglašavajući dinamično i ekspresivno kretanje materije kroz zanimljivu vitalnu i dinamičnu notu.

U delu Biljaninog slikarskog opusa diskretno se provlači asocijacija na napuštene prostore, tačnije sive, ispucale zidove prekrivene patinom vremena. Još je slavni Leonardo da Vinči u svom čuvenom "Traktatu o slikarstvu" napisao: "Ne preziri ovo moje mišljenje kojim te podsećam da ne treba da ti bude teško da se ponekad zaustaviš i pogledaš mrlje na zidovima ili pepeo na ognjištu, ili oblake, ili blato, ili druge slične stvari u kojima ćeš ako dobro posmatraš naći divna otkrića... ona podstiču um na nova otkrića..."

Siva platna kod Biljane Jovčić u načelu simbolizuju izolovanost odnosno zidove svakodnevice u kojoj je čovek zarobljen, bez volje i snage da je prevaziđe. Njena osnovna namera je da formiranjem vlastitog koda tumačenja konstruiše dublju filozofsku konotaciju obraćajući se kolektivnoj svesti. Ukazujući na znake koje treba pratiti uspostavlja nemu komunikaciju sa posmatračem formirajući jednu vrstu ideograma. Kroz celokupan  proces istraživanja ona gradi duhovnu pesmu prostora.

Spajajući racionalno i spontano u  jednu celinu B.Jovčić  izgrađuje sopstveni likovni jezik u kojem prostor i vreme predstavljaju dva bitna egzistencijalna sloja. Tragajući za apsolutnom istinom tokom složenog, kreativnog procesa Biljana Jovčić pronalazi unutrašnje svetove, formira iracionalne prostore, došavši  do novih otkrića   u kojima izražava svoje osećanje života i svoju koncepciju sveta.

Radmila Kostić