On je bio plodan slikar manirističkog stila. Najpoznatija slikarska dela ovog umetnika su oslikani zid i plafon u Palazzo Vecchio (Stara palata), gradskoj kući u Firenci.

Na ovom delu je sa svojim pomoćnicima radio od 1555. godine. Slike su bile religiozne i mitološke sadržine. Takođe je poznat i po oslikavanju kupole u Firentinskoj katedrali, ali ovaj rad nije uspeo da završi.

Kao arhitekta je bolje zapamćen nego kao slikar. Poznat je njegov "Vazarijev koridor". Učestvovao je u renoviranju crkava Santa Maria Novela i Santa Kroče. U Rimu je sa pomoćnicima radio na renoviranju vile Đulije (Villa Giulia). Napravio ja nacrt za palatu Ufici, sadašnju istoimenu galeriju.

Do 19. veka je svojim delom "Životi slavnih slikara, vajara i arhitekata" presudno uticao na karakter celokupne literature o umetnosti. U tom delu je sadržana zbirka od oko 200 biografija umetnika iz perioda od rane do kasne renesanse. On je ovo delo posvetio Kozimu de Medičiju.

Pisao je biografije o umetnicima na osnovu sakupljenih arhivskih podataka, sakupljenih pisama, razgovora sa umetnicima ili ljudima koji su ih poznavali. Nastojao je da vidi svako umetničko delo o kome će pisati. Ponekad je prilikom pisanja izmišljao pojedine detalje iz života umetnika.

Ova knjiga doživela je dva različita izdanja za njegova života: 1550. i 1568. godine. Drugo izdanje sadrži više faktografskih podataka, u njemu je pisac izmenio neke dotadašnje poglede na umetnost. U ovoj knjizi je Vazari uspostavio vezu između biografija umetnika i teorije umetnosti. Istorijsku koncepciju sprovodi kroz čitavo delo.

Od izuzetne je važnosti njegov stav da umetnička dela treba procenjivati u skladu sa epohom u kojoj umetnik stvara.

Vazari je prvi pisac o umetnosti koji je epohu omeđenu Đotom i Mikelanđelom nazvao renesansom.

Umro je 27. juna 1574. godine u Firenci.