Među značajnim predstavnicima druge generacije beogradskog grafičara okupljenih oko Grafičkog kolektiva, kao definisana autorska pojava, Nagorni je ostavio vidan trag i postao deo istorije srpske i jugoslovenske grafike druge polovine 20. veka. Učestvovao je na svim relevantnim izložbama koje su 60-ih godina ustanovljene, od Oktobarskog salona i Trijenala likvnih umetnosti, do Bijenala mladih na Rijeci ili Bijenala grafike u Ljubljani. U njegovoj biografiji svakako posebno mesto među priznanjima zauzima Prva nagrada za grafiku na 5. Međunarodnom Bijenalu mladih, 1967. u Parizu.

Nagorni je predano gradio svoj svet fantastike i simbola tragajući za odgovorima na pitanja života, rađanja, prirode i prolaznosti. Stilizovani i/ili prepoznatljivi organski i geometrijski oblici i njihove metamorfoze koji dominiraju njegovim radovima u službi su ovog umetničko-filozofskog diskursa. Osetljiv za jasnu grafičku vrednost linije i njen različit intenzitet on često koristi i tehniku bakroreza potvrđujući aktivni energetski potencijal i svežinu svog rukopisa.

"U veoma bogatoj i respektabilnoj profesionalnoj biografiji ovog stvaraoca dominantna pozicija pripada grafičkom radu zasnovanom, pre svega, na njegovoj crtačkoj superiornosti. Čitav poetski svet Nagornog, nastajao tokom šest decenija, koncentrisan je na odgonetanje misterije rađanja života i zagonetke prirode - od kosmičkog, mikroskopskog, praiskonskog, fosilnog i pčelinjeg - do raznih metamorfoza, do zvuka i šuma, do jeke i tišine, do kapi životnih sokova, do košnice kao metafore... Nagorni konstruiše čitljive oblike biomorfne i vegetabilne asocijativnosti koji sliče i strukturama kristaloidnih shema; on konkretizuje ovim svojim magičnim talismanima energiju zračenja i rađanja, proces stvaranja materije u njenim složenim vidovima." (iz predgovora Ljiljane Ćinkul)