Na ovu temu izloženi su radovi 30 umetnika iz kolekcije Poklon zbirke Rajka Mamuzića, kao i dva umetnika iz fundusa Muzeja savremene umetnosti Vojvodine u Novom Sadu, i petoro autora s tekućom produkcijom. To su: Danijel Babić, Miloš Bajić, Milan Blanuša, Slavoljub Bogojević, Kosara Bokšan, Lazar Vozarević, Lazar Vujaklija, Matija Vuković, Angelina Gatalica, Dragutin Cigarčić, Ksenija Divjak, Aleksandar Zarin, Boža Ilić, Tadija Janičić, Dragan Jankov, Nikola Janković, Ljubinka Jovanović, Majda Kurnik, Aleksandar Luković, Stevan Maksimović, Božidar Mandić, Mario Maskareli, Milorad Mihailović, Mirjana Mihač, Edo Murtić, Petar Omčikus, Boško Petrović, Milan Popović, Miodrag Popović, Jelena Radić, Milica Ribnikar, Monika Sigeti, Ljubica Sokić, Jovan Soldatović, Mladen Srbinović, Aleksandar Tomašević i Stojan Ćelić.

"Moja ključna dilema, kada me je ova galerija pozvala da se kao gost kustos pozabavim fondom umetničke zbirke kolekcije Rajka Mamuzića, jeste koja bi tema danas bila ta kojom bih mogao da pomirim nešto što, na posletku, i nije sukobljeno. Ta izložba ima podnaslov "Tajni život jedne muzejske zbirke". Tema jeste čovek, odnosno ona aktivnost koju ne prestajemo da obavljamo sve do smrti, a to je pokušaj, uspešni, neuspešni, uspostavljanja bliskih odnosa sa drugim ljudima, ili ne moraju da budu bliski, nego samo odnosi sa drugim ljudima. Priča o tome kako su modernost i intimnost sukobljene jeste takođe nategnuta, izmišljena. Ta dilema naprosto ne postoji, kao što je i sam termin savremenost na ovoj izložbi prilično rastegljiv."

Milenković još ističe da ova izložba nije ilustrativna i da njena ideja nije da prikazuje bilo šta već je njegova želja da se ona posmatra kao izložba ambijent i koja je jedan prilog razvoju socijalne intimnosti ili intimnosti jednog društva.

"Da li strah od intimnosti i opšte otuđenje postaju određujuće karakteristike sveta u kom živimo: ljubavnici su otuđeni jedni od drugih, roditelji su otuđeni od dece, čovek je otuđen od prirode, gradovi su otuđeni od svojih stanovnika, radnici su otuđeni od (rezultata) svog rada... Istovremeno, kod dobrog dela populacije komunikacija putem društvenih mreža zamenila je realnu komunikaciju i bliskost."

Milenković u katalogu napominje da pretpostavljeni sukob modernosti i emotivnosti, srećom, ipak ne postoji.

"Naprotiv, umetnost je osvestila, konceptualizovana, kontekstualizovala i učinila vidljivim svu složenost i mnogostrukost intimnosti danas. Upravo umetnosti učinile su mogućom koegzistenciju oprečnih, naizgled nepomirljivih emotivnosti, isprepletenih u meri koja je veća no što uopšte možemo i da pretpostavimo. Umetnost današnjice naučila nas je, između ostalog, i to da čiste emocije, emocije koje bi bile lišene doze vlastite kontroverznosti i kontradiktornosti jednostavno više nisu moguće. Poput ogledala koje odražava i ono što na prvi pogled (spolja) nije jasno vidljivo, umetnost je uvek (i) susretanje sa (skrivenim) sobom. Otuda, pored one nežne, ljubavničke, na koju se prvo pomisli - danas istovremeno možemo da govorimo i o socijalnoj, apersonalnoj, hladnoj i(li) brutalnoj intimnosti..."

Izvor: Dnevnik, Novi Sad