Sam Nešić svoja platna radije naziva radovima nego slikama ("Namerno se ograđujem od reči 'slikarstvo' jer smatram da sam malo toga 'naslikao'"), na ovaj način naglašavajući upravo manuelni momenat, tačnije niz momenata koji podrazumevaju kombinovanje, apliciranje, lepljenje, kolažiranje, koji njegove slike približava kategoriji trodimenzionalnih (vizuelnih) objekata.

Locirane u međuprostoru između slika i radova ali i između slike i slikarstva - Nešićeve vizuelne strukture mentalne i fizičke / fizikalne propozicije i vežbe ili jednostavno rečeno, slike-objekti u formi vizuelnog dnevnika svedoče upravo o umetnikovoj (umetničkoj) svakodnevici kao dominantnoj "temi" i karakteristici ove umetnosti.

Dnevnički karakter ovih slika – znakova, akcentovan je činjenicom da na većini radova Nešić ispisuje i datume njihovog nastanka. Pri tom on ne prikazuje (još manje opisuje) svakodnevicu – već istu, najpreciznije rečeno, registruje. Na ovaj način (trajno) memorisani, datumi nastanka Nešićevih slika prevazilaze sami sebe – istovremeno funkcionišući kao njihovi naslovi ali podjednako i kao intimistički dnevnički zapisi.

Nebojša Milenković