Projekat ukazuje na kontinuitet u autorskom istraživanju litografije kao likovnog medija. U problemskoj i vizuelnoj celini ovih grafika on ostvaruje simbiozu likovno-narativne koncepcije, ikonografski artikulisanu u vidu serije portreta iz istorije sećanja na poznate ličnosti na koje su izvršeni atentati. Lazić se ne bavi odnosom uzroka i povoda zločina već kroz obrise žrtava koji polako blede i prestaju da liče na sebe aludira na nerasvetljene događaje iz prošlosti.

Idejno slojeviti, radovi se mogu čitati i kao jedan od načina prenošenja poruka o nasilju bez prikaza dramatičnih situacija u takvim događajima. Različiti tehnički postupci u izvođenju svakog pojedinačnog rada korespondiraju sa karakternim osobinama portretisanih ličnosti, vremenom u kojem je živele i idejama čiji su bile nosioci. Celinom dominira prikaz političkog ubista fokusiran u portretima Franca Ferdinanda, Zorana Đinđića, Osame bin Ladena...

"...Portretisane ličnosti kao da nas gledaju s plakata bez ikakvih naznaka njihove buduće sudbine... Oni su tu kao znak, kao ikona vremena u kome su ostavili svoj trag i uticali na brojnu populaciju. Kako vreme više odmiče i povećava distancu od njihove smrti oni sve više postaju mit, koji nastavlja da živi i poprima različite forme... Polazeći od ideje i razvijajući je kroz dijalog komplikovanih tehnoloških i manuelnih postupaka, umetnik gradi ličnu poetiku artikulisanih emocija i ovovremenskog eklektičkog duha, poštujući iskustva pop-arta, transavangarde i nove figuracije s početka devedesetih godina prošlog veka." (Iz predgovora Svetlane Mladenov)