Objedinjeni u stavovima vezanim za društvo i umetnost uopšte ovih petoro mladih likovnih umetnika došlo je na ideju da se zajednički predstave niškoj likovnoj publici izložbom pod imenom "Bez naziva". Ova grupa umetnika se iz obilja raznovrsnih umetničkih praksi opredelila za slikanje slika, ali i pričanje priča, za zadovoljstvo narativa pronalazeći inspiraciju u svakodnevnom svetu oko sebe.

Polazeći od poznate teze da je slika iluzija, a sama umetnost neka vrsta magije, svako od njih se kroz metaforična značenja posvećuje ispitivanju njenih filozofskih granica.Istraživanjem podsvesnih stanja pronalaze nove, zagonetne relacije formirajući otvorene priče koje traju i koje su uvek u procesu promene.

Koristeći razne senzacije iz okruženja kroz jednu vrstu kreativne igre ispoljavaju ironičan i sarkastičan stav prema trendovskim merilima u savremenom društvu. Težeći za potpunom slobodom u izrazu ovi umetnici svojim radovima vešto provociraju i opominju obraćajući se intelektu posmatrača ukazujući na duhovnu prazninu savremenog čoveka.

Kao osnovna misao vodilja ove izložbe uzeta je izjava američkog slikara Filipa Gastona (Philip Guston) iz 1960: "Ima nešto smešno i mizerno u mitu koji smo nasledili od apstraktne umetnosti, da je slika autonomna, čista i za sebe, i stoga mi po navici definišemo njen sadržaj i granice. Ali slika je 'nečista', a prilagođavanje nečistota je ono što forsira kontinuitet slike."

Radmila Kostić