Ako bismo, u maniru kritičarskih diskursa, nastojali da označimo najnoviju seriju slika Borivoja Popržana, onda bismo ponajpre upotrebili termin "asocijativni pejzaž", odrednicu koju je još tokom šezdesetih godina proteklog veka ugledni Aleksa Čelebonović namenio ostvarenjima grupe tadašnjih slikara koji su, iz pejzažnih slika, oprezno, "krenuli" ka apstrakciji... Tada je to bio osoben put, postupan i pun teškoća, jer u tadašnjim društvenim, kulturološkim i umetničkim uslovima nije bilo lako dospeti do slobodnog izraza, do apstrakcijskog koncepta i modernizma... Popržanovi asocijativni pejzaži, čini se, nastaju iz dijametralno suprotne pozicije: ovaj umetnik se kreće u suprotnom pravcu nastojeći da se približi pejzažu... Slikar aktuelnog trenutka, poput svakog drugog člana ovovremenske civilizacije, sve više je zahvaćen atmosferom univerzalne vizuelne medijalizacije. Uznapredovali informativni sistem je pretvorio čitav svet u svojevrsnu "ikonosferu" (Mječislav Porempski), u svet slika i vizuelnih  predstava koje, veoma često, nadrastaju obrise vlastite realnosti i dosežu do svojevrsne surogatne, virtuelne stvarnosti...

U takvim okolnostima slika sveta i prirode gubi svoje realističke obrise. Možda zbog toga Borivoj Popržan u ovim svojim slikama ne nastoji da dosegne preciznu realističku interpretaciju postojećih, stvarnih, dotičnih motiva. Njemu realizam, zapravo, nije cilj jer je potpuno svestan da brojne tehnološke sprave i "pomagala" to čine sa neslućenom interpretativnom preciznošću i snažnijom rezolucijom. Nekadašnja slikarska opsesija da se slikom ostvari integralna slika sveta danas je tek neubedljiva zamisao opovrgnuta kompjuterizacijom stvarnosti... Popržanov pejzaž je samo asocijativno naznačen, umetnik ga više sluti nego što ga interpretira... Slikarev cilj nije realizam, nego - emocija.

On stoga nije upućen na priziv vidljive predmetnosti nego na likovne elemente, na boju, pre svega... Jer, boja ponajbolje odražava umetnikovu čulnost, njegovu emotivnost i senzibilnost. Ona nas u slici informiše o umetnikovom doživljaju, o njegovom raspoloženju, umetnikovom poetskom i ekspresivnom zanosu... Slika je personalna (i personalizovana) izjava a vidljiv potez četkom, zabeleženi trag umetnikove akcije – potvrđuje tu svojevrsnu "prisutnost" ovog autora u vlastitim slikama. A Bora Popržan nastoji da ostvari "lepe" slike, da nam pričini istinski ugođaj i estetski doživljaj. Slikar nastoji da nas ubedi u lepotu svog sveta, ali i u važnost otkrivanja (i najmanje) lepote u našem sopstvenom okružju, u univerzumu koji nas sve više ugrožava i alijenira.

Na kraju, važno je konstatovati da je Bori Popržanu pejzaž tek povod za stvaranje slike. On je prirodom inspirisan i od nje polazi da bi dospeo do prirode slike i njenog zasebnog sveta. A taj svet je sazdan od likovnih elemenata zasebnih pikturalnih vrednosti, autentičnih vizuelnih, likovnih i poetskih dejstava. Onih dejstava kojima slikar Borivoj Popržan ispunjava sopstvenu umetničku misiju i kojima raduje nas – posmatrače njegovih slika.

Sava Stepanov, 2011.