 Muzej savremene umetnosti Vojvodine, Novi Sad. 17 - 29. januar 2012.
Tri celine plus jedna posvećena ranim radovima - pod zajedničkim nazivom "Policijsko dvorište" – fokusirane su na vezu između filmskog medija i represivnog društva. Počevši od priče o sprezi filmske umetnosti i diktatora (Predatori, filmofili i boca vina), nadzornoj kameri uperenoj u smeru represivne institucije (Nadzorna kamera) do permanentnog traženja bulevara, fiktivnog mesta za zaštitu privatnosti i autorskih sloboda od represivne svakidašnjice (Bulevar devet života). Četvrta se celina odnosi na rane radove koji delom pokrivaju spomenutu temu, no u znatnijoj meri govore o sudbinskoj vezi autora i filmskog medija. Bez obzira što je reč o foto-serijama, ranim slikama ili nekolicini kratkih superosmica (Kratki vodič kroz 70-e i 80-e).
   
Opis celina
PRVA CELINA pod nazivom Predatori, filmofili i boca vina obuhvata 5 slika i jedan objekt (boca vina), dakle šest elementa mogućeg scenarija za film koji govori o specijalnoj vezi između diktatora i medija filma. Najverojatnije nikad neće biti realizovan u klasičnoj filmskoj formi.
 DRUGA CELINA je miks dokumentarnog i fikcijskog, zove se Bulevar devet života, a reč je o permanentnom procesu ili otvorenoj potrazi za nevidljivim bulevarom . Sastoji se od 13 slika, jednog objekta (istanbulska ploča), jedne slike-mape te video-filma kao specifične forme scenarija za budući film (Bulevar devet života u 12 figura i P. S. / skica za film, 25' 41').
TREĆA se CELINA sastoji od filma Nadzorna kamera realizovanog u produkciji Hrvatskog Filmskog Saveza (HFS) te 49 printeva koji korespondiraju s jednim poglavljem u filmu. U njemu je nadzorna kamera uperena u smeru policijskog dvorišta. Dakle, prema instituciji koja je nadležna za nadzor zajednice i njezinih jedinki.
ČETVRTA CELINA – Kratki vodič kroz 70-e i 80-e – obuhvata sažeti pregled 70-ih i 80-ih s fokusom na rane radove koji sadrže elemente filma, ili su na tragu sličnog medijskog eksperimenta ili su rani filmski eksperimenti. U taj deo ulazi i fotodokumentacija te nekoliko plakata iz ranog razdoblja autorovog delovanja. Četvrta se celina u nekim segmentima dotiče priče o represiji i umetničkom otporu.
Željko Kipke (Čakovec, 1953). Slikar, pisac, povremeno stvara u području filma. Diplomirao je slikarstvo na ALU u Zagrebu. Pohađao je Slikarsku majstorsku radionicu u Zagrebu. U početku se bavi primarnim i analitičkim slikarstvom, a od 1982. unosi ekspresivnost u svoja platna. U prvoj polovini osamdesetih snima kratke filmove u S8 formatu, kojima dokumentuje sopstvene akcije u javnim prostorima. U Njujorku izlaže na zajedničkoj izložbi u Artists Space 1989. Tokom 1991. boravi u Marselju gde priređuje samostalnu izložbu.
Predstavljao je Republiku Hrvatsku na Venecijanskom bijenalu 1993, a dve godine kasnije na Kairskom bijenalu. Piše eseje i kritike o eksperimentalnom filmu i likovnoj praksi u dnevnoj štampi i časopisima. Punopravni je član Međunarodnog udruženja likovnih kritičara (AICA) od 1997.
Učesnik je Zemanove (Harald Szeemann) autorske izložbe Blut & Honig – Zukunft ist am Balkan u Klosternojburgu kod Beča (Klosterneuburg / Wien) 2003. Selektor je hrvatskog paviljona na 52. venecijanskom bijenalu 2007. godine. U poslednje vreme snima kratke filmske priče temeljene na snovima i koincidencijama (Invisible Sculpture, 2006; Niner Stretch, 2007; Mali mačak i lav, 2008; Nevidljive galerije, 2009). Objavio je osam knjiga – od zbirke teoretskih članaka i eseja o savremenoj umetnosti, zbirke kratkih priča, do jednogodišnjeg dnevnika (Od veljače do veljače, Zagreb, 2005), kataloga snova (Sei-khai-reich, Velika Gorica, 2006), te knjige koincidencija (Figura 17 – Nebo može pričekati, Zagreb, 2007). Živi u Zagrebu.
Kustos izložbe je Živko Grozdanić, a pokrovitelj je Pokrajinski sekretarijat za kulturu i javno informisanje Vlade AP Vojvodine. |
