Apstraktne slike Slobodanke Šobote su izrazito ekspresivne i sugestivne. Sve je zasnovano na dramatičnom činu slikanja, na izvedbenom dinamizmu, na gestualnosti. U jednom takvom postupku njen likovni izraz je vehementan, slikarski precizan i ubedljiv. Široki potez, sugestivan gest, debeli nanos boje, bogat koloristički splet, često puta upotrebljen neslikarski materijal koji se aplicira u plastično tkivo slike, elementi su jednog, u suštini, strukturalističkog postupka. Jer, Šobota svoju sliku istovremeno slika i gradi.

Sadevanjem poteza, boje, materije i apliciranjem neslikarskih materijala, umetnica pokušava da iznađe one likovne situacije koje će istovremeno biti odraz njenog raspoloženja, njene ekspresije, njenog shvatanja pikturalne poetike ali i njen doprinos istraživanjima unutar slike, unutar njenog samosvojstvenog bića. Linija i boja se u ovom slikarstvu večito povinuju umetničkom raspoloženju, kardiogramski precizno odslikavajući stepen doživljene i izražene ekspresije.

Sava Stepanov