Kao strastveni posmatrač predela Husar motive opservira kroz atmosferu i ekspresiju koju tvore godišnja doba. Istovremeno su to i stanja čovekove duše, razmišljanja i sopstveni doživljaj. U svedenim kompozicijama predela ljudska figura je izoštrena. Čovek je samo posmatrač, emocionalno prisutan s one strane staklene barijere koja čuva delikatnost i osetljivost akvarela. Prozračnost i svežina pigmenta, razlivenost, intenzitet i širina poteza, svetlost koja izbija iz lazurnosti, stapanje sa neislikanom akvarelhartijom doprinose da ovaj umetnik izgrađuje potpuno osobenulirsku poetiku. Samostalno likovno formiran, slikajući već više od četiri decenije, vibrantno i senzibilno, sa lakoćom izliva na papir čudesan sjaj podneblja i dar sopstvene energije.

Akvareli nastali poslednjih godina, često velikog formata, otkrivaju izlivene rukavce sa Dunava, močvarne okoliše ili jednostavnu i zastašujuću lepotu strmih đerdapskih useka. Tu su snegoviti zaseoci, ledenim potezima zarobljena teška neba, močvarna okolina Morave, predeli sa Ibra. Zimska izmaglica svetlosti koja izbija iz prozračnosti, široki ovlaš izvedeni potezi četkom, pokreti vetra i površine vode. Okolina Kraljeva, Cvetke, Lađevci i Adrane zapisi su akvarelom izduženih formata.

Crtež jedva daje naznake belini krovova ili silueti crkvice, dok iz četkice zamočene u boje prolećnih trava izviruju siluetom nagovešteni drevni spomenici krajputaši. U jesen 2006. godine nastaje ciklus zapisa sa Svete Gore Atonske zadivljenih poteza pred Simono Petrom, karejskim crkvama i pirgom Svete Ane. I ponovo svuda je svetlost, orkestrira i probija se među oblacima, dolazi sa pokretima vetra u izmaglici.

Milena Veinović,
istoričar umetnosti