Problem slike kao Slike u opštem smislu integralne celine plastičkog, Dobrivoj Rajić postavlja i razrešava u kontinuitetu sopstvenog umetničkog puta, mimo konvencionalnih disciplinskih zahteva. Slobodno se kreće unutar i izvan medijskih ograničenja pikturalne i grafičke tradicije. Izazove slikarstva shvata kao kompleksni svet  skrivalica i polja neizvesnih, prikrivenih značenja tajnovitog smisla, istovremeno i pitanja koja iziskuju odgovarajuću posebnost vizuelnih iskaza. Zalaže se za plastički ubedljivu realizaciju  predstavljenog kao zagonetnog odgovora na opšte egzistencijalne uslovnosti i nikada do kraja izrecive, krajnje lične razloge ulaska u magični svet Slike. Pretpostavljeni izlaz iz tog začaranog kruga, ogleda se u spontano nastalim, apstraktnim predstavama netipičnog uobličavanja likovne forme koje se zasniva na doslednom uvažavanju primarnih pikturalnih i grafičkih elemenata.

Ostvareni sklad unutrašnjeg reda i njegovog ritma, diskretno najavljuje, u centralnom polju značenja, jednu osobenu tačku osvojene slobode sebe koja se neposredno ne iskazuje već se još više povlači u onespokojavajuću dubinu sopstvenog dela tajne. U njoj je skriven pravi događaj sebe koji slikar ne želi da obelodani, smatrajući ga za mistično polje neizrecivog i tajanstvenog koje se samo delimično otkriva i nikada ne dokazuje. Najdublji deo sopstva predstavlja istinu egzistencijalnog sebe, koja je i zagonetno pitanje upućeno nonšalantnoj (ne)zainteresovanosti drugih. Taj imaginarni put od sebe do sveta drugih, predstavlja i sopstveni stav o Slici kao kompleksnom izazovu koji se podjednako misli, oseća i doživljava u neprekidnom traganju za sopstvenim unutrašnjim ritmom, za skladom imaginarnog putovanja sazdanog od spekulacija i promišljanja sebe u drugima i njih u doživljaju sebe. Slika Dobrivoja Rajića nije predstava predvidljive konačnosti, ona je naslućena staza tačaka koja povezuje različite tokove usredištavanja na imaginarnom putu u dubinu nepoznatog sebe ali i diskretno isredištavanje kao otkrivanje malog dela sopstvenih nedoumica. Spoljnji svet događanja pretpostavljen je unutrašnjoj zbilji doživljaja koji je tajanstven, dostupan u naslućivanju mogućeg u "magično stvarnom" svetu opsena i zamki vizuelnih polja  Slike.

Miloš Arsić
(izvod iz predgovora za katalog)