Vlaho Bukovac, "Velika Iza", 1882.

Jednosatni dokumentarac koji prikazuje najznačajnije događaje iz života Vlaha Bukovca (Cavtat, 4. avgust 1855 – Prag, 23. april 1922) prati i bogat slikarev opus ističući njegov sveukupan značaj za likovnu umetnost.

Film započinje pričama o Bukovčevom detinjstvu u Cavtatu i prvim susretima sa bojama koje je pravio od cigli i plavila za veš. Avanture sa putovanja po Južnoj i Severnoj Americi, godine obrazovanja na Visokoj školi lepih umetnosti u Parizu i boravak u Velikoj Britaniji, po povratku u Hrvatsku nastavljaju se angažovanjem u likovnom životu Zagreba i osnivanjem Društva hrvatskih umjetnika.

Tokom praškog perioda, radeći kao profesor na Akademiji te evropske umetničke metropole, Bukovac utiče na formiranje mnogih slikara iz južnoslovenskih zemalja. Aktovi velikog formata uz portrete i pejzaže, najčešće su teme ovog predstavnika akademskog realizma, koji svojim delom pripada internacionalnoj školi s kraja 19. i početka 20. veka.

Monumentalnom slikom Velika Iza, koje je danas u sklopu stalne postavke Spomen-zbirke Pavla Beljanskog, na pariskom Salonu 1882. godine Vlaho Bukovac je prvi put pobudio pažnju francuske kritike. Delo je nagrađeno zlatnom medaljom, a u umetnički fond novosadskog muzeja uključeno je 1965. godine. Zahvaljujući njemu ustanovljena je Nagrada Spomen-zbirke Pavla Beljanskog, kojom se svake godine nagrađuju mladi istoričari umetnosti za najbolji diplomski rad odbranjen na Filozofskom fakultetu u Beogradu.