Dragomir Ugren je jedan od centralnih protagonista vojvođanske umetničke scene osamdesetih, devedesetih i dvehiljaditih godina i svakako jedan od najznačajnijih predstavnika postformalističkih, odnosno neekspresionističkih tokova u srpskoj umetnosti s kraja dvadesetog i početka dvadeset i prvog veka.

Diplomirao je na beogradskom Fakultetu likovnih umetnosti 1978. godine u klasi profesora Zorana Petrovića, kada i započinje njegova aktivna participacija u likovnim dešavanjima na domaćoj umetničkoj sceni. Ono što je karakteristično, možda čak i jedinstveno na ovdašnjoj sceni, jeste činjenica da Ugren ovo učešće neće svesti samo na svoju likovnu, tj. umetničku produkciju, već će tokom svoje profesionalne karijere obavljati i poslove galeriste (u galerijama "Likovni susret" u Subotici i "Most" u Novom Sadu), od 1992. godine bio je direktor Galerije savremene likovne umetnosti u Novom Sadu koja će 1996. promeniti naziv u Muzej savremene likovne umetnosti, a kasnije u Muzej savremene umetnosti Vojvodine.

Tokom devedesetih bio je saradnik, odnosno urednik izdavačke kuće "Prometej", osnivač i urednik jednog od centralnih umetničkih časopisa desete decenije prošlog veka "Projeka(r)t"... Realizovaće preko dvadeset samostalnih izložbi i učestvovaće na desetinama grupnih od kojih su neke centralna mesta za izučavanje postformalističkih tendencija u srpskoj umetnosti s kraja prošlog veka.

dr Nikola Dedić

Knjiga dr Nikole Dedića "Slika u doba medija: Dragomir Ugren" je naučna monografija koja analitički, kritički i sintetički razmatra slikarsko delo Dragomira Ugrena. Dedić je na analizama i raspravama slikarstva Dragomira Ugrena razvio složenu teorijsku raspravu statusa i fenomena slike i slikarstva u savremenoj umetnosti Zapada.

Razmatrao je teorijska pitanja definisanja slikarstva, slike i savremene umetnosti u odnosu na teorijske i estetičke probleme smrti slike / slikasrtva, pozicioniranja apstraktne umetnosti u postsocijalizmu, transformacije postmoderne umetnosti od neoekespresionizma do neekspresionizma, takođe je razradio teoretizacije postformalizma i locirao status umetnika kao "nematerijalnog proizvođača".

Temeljna tema ove knjige je status i funkcije umetnosti slikarstva u epohi novih umetničkih i masovnih medija. Reč je o izuzetnoj naučnoj monografiji o delu istaknutog srpskog slikara, ali i o nadgradnji teorijskih rasprava do metateorije savremene vizuelnosti.

Iz recenzije dr Miška Šuvakovića