Ankica Oprešnik je rođena 1919. godine u Vitezu kraj Travnika. Svoje slikarsko školovanje započela je u predratnom Beogradu, u školi Mladena Josića, da bi ga nastavila za vreme Drugog svetskog rata na Akademiji likovnih umetnosti. Među njenim učiteljima slikarstva bili su Ivan Tabaković, Marko Čelebonović, Nedeljko Gvozdenović i Milo Milunović, dok je prva znanja o grafičarskom zanatu stekla od profesora Mihaila S. Petrova.

Nakon završenih postdiplomskih studija, život i rad je nastavila u novoj sredini, preselivši se 1950. godine sa suprugom, slikarem Milanom Kercem u Novi Sad, gde je provela svoj radni i životni vek. Rađanje umetničkog identiteta Ankice Oprešnik i njena potraga za ličnim izrazom kroz tehniku grafike u veoma je čvrstoj vezi sa prvim pokušajima afirmacije grafike u posleratnoj Jugoslaviji. Prodor modernističkih težnji oslobođenih ideologije u glavne tokove priznate umetnosti, uticao je na uobličavanje i konkretizaciju njene samosvojne poetike tokom šeste decenije. Intenzivno se baveći grafikom, naporedo sa slikarstvom, tokom većeg dela svoje umetničke karijere, Ankica Oprešnik ostaje jedna od retkih žena koje su se temeljno i sa zavidnim uspehom posvetile ovoj tehnici.

Autentični grafičarski izraz Ankice Oprešnik koji se rađa polovinom XX veka podrazumeva širok dijapazon simboličkih motiva izvedenih u maniru ekspresivnog lirizma koji teži ka asocijativnom i geometrijski uprošćenom izrazu. Angažovana na nekoliko tematsko-značenjskih koloseka, Oprešnikova će ih kroz metodologiju asocijativne stilizacije i simboličkog posredovanja povezati u jedinstvenu konceptualnu celinu: bez obzira da li se radi o pejzažima, mrtvim prirodama, građevinama, portretima, ili jednostavno, imaginarnim i oniričnim prizorima, autorka ih upotrebljava kao kreativne povode za svoj specifičan tretman elemenata površine, linije, boje i integralnog ritma grafičke kompozicije.

Autor izložbe je Ana Jovanov.