Slikar Saša Dobrić je na vojvođansku umetničku scenu stupio sredinom osamdesetih godina proteklog XX veka, neposredno po okončanju Akademije umetnosti u Novom Sadu. U našoj tadašnjoj umetnosti to je vreme dominacije ojačanih postmodernističkih tendencija te naglašenog subjektivističkog i (neo)ekspresionističkog odnosa umetnika prema manifestacijama stvarnosti i svakodnevlja. U takvom sveopštem trendu mladi umetnik se ne "utapa" u tadašnju uniformnost tzv."Nove slike". Njegov postmodernizam je dosledan - Dobrić je strpljivo gradio motiv večito težeći likovnoj estetizaciji, pri tome uživajući u slikanju...

Odsustvo analitičkog "proučavanja" bića slike i njene ontologije, nadomešteno je izrazitom brigom za ostvarivanje primarnog dejstva likovnih elemenata – linije, boje, forme i dr. Tokom višegodišnje kontinuitetne pikturalne akcije, Dobrić je sliku realizovao u širokom dijapazonu od precizne realističke interpretacije, preko konstruktivistički intoniranih kompozicija, pa sve do izrazito  ekspresivnih iskaza...

U aktuelnom trenutku, Dobrić je blizak nekakvom nadrealističko-oniričkom slikarstvu - on stvarnost reinterpretira u ritmu vlastitih intimnih i ničim nesputavanih subjektivističkih reakcija na impulse sveta i vremena u kome deluje. U aktuelnom trenutku Saša Dobrić je sliku stvarao, shvatao i "nudio" kao svojevrsno arkadijsko utočište. Njegove slike su plod umetnikovog istinskog ubeđenja da se vlastitom pikturalnom tvorevinom može predlagati i stvarati jedan novi svet, jedan estetski osmišljeni prostor – dostojan čoveka i njegovog ljudskog integriteta. Takvu sliku danas, slikar Dobrić poput svojih sve brojnijih istomišljenika, svesno konfrontira univerzalnom protoku novomedijskih slika koje nas itekako ugrožavaju svojim tehnološkim poreklom i stalnom frekventnošću (fotografija, film, tv, digital, kompjuter, network, displej, print, bilbord, laserske projekcije).

Na ovoj izložbi Saša Dobrić nam se predstavlja svojim najnovijim slikama (ulje na platnu, akvarel) nastalim tokom poslednje tri-četiri godine. No, na početku izložbe je jedna slika nastala 1995. godine. Ne bez razloga. Jer, njome umetnik objašnjava razvojni put od ranije konstrukcijske kompozicije do aktuelnog impuslivnog, linijski vibrantnog, koloristički potentnog te sadržinski, likovno  i poetski sublimnog.

Sava Stepanov