Slikar i grafičar Emir Škandro izlaže od 1990, a debitantsku izložbu grafika priredio je 1991. godine u Grafičkom kolektivu, kada je završio postdiplomske studije na Fakultetu likovnih umetnosti. Tokom protekle dekade Škandro je koncentrisan na razvijanje određenih slikarskih fenomena u formama kolaža, tempera, akvarela, gvaša i njihovim kombinacijama.

U okviru takvog diskursa Emir Škandro ostaje dosledan autentičnom i prepoznatljivom umetničkom rukopisu. Ovoga puta u njegovim radovima dominiraju kolažne situacije ili stanja nastala sintezom isečaka iz novina sa hartijom na kojoj on dodatno interveniše.

Oslanjajući se na bogat vokabular istorije umetnosti Škandro kreira apstraktne kompozicije asocijativnog karaktera. Krajnji rezultat ovog umetničkog rada je uobličavanje suptilno-dinamičnih formi koje kao da teže ka svojoj defragmentaciji na primarne oblike iz kojih su i nastale. Može se reći i da autor kroz navedeni pristup na "kleovski način čvrst sistem oblika transformiše u emirove fliudne formacije".

Kolorit na kompozicijama je sveden i umeren i kao takav bitan argument u kreiranju mirnog, naizgled klasičnog ambijenta. Škandrovi radovi mogu nas stoga mogu asocirati na prizore čuvenih antičkih skulptura u svom arogantnom kontrapostu. U ovom slučaju ti klasični uzori predstavljeni su kroz jedan lični znakovni sistem umetnika naglašenog senzibiliteta.