Ciklus crteža Saše Filipovića naslovljen kao Istorija vizuelno, metaforički i simbolički problematizuje svu složenost i multiplicitet samog pojma istorije.

Šta je istorija? Da li je pojam istorije ekvivalentan pojmu prošlosti? Ili je ekvivalentan pojmu tradicije, kao transferu vrednosti kroz vreme? Da li je to samo prost zbir prošlih događaja, ono što nam je predočeno kao prošlost? Ili možda narativ o zbivanjima iz prošlosti, znanje stečeno posmatranjem, raspitivanjem i slušanjem? Ili je istorija nešto što sa prošlošću nema veze i odnosi se na DOGAĐAJ koji još uvek traje? Ili je to ZBIVANjE koje čini PRIČU, ili tek UZORAK iz života koji pripada ISTORIJI? Da li su ovi crteži istorija (kao istina), ili priča, kao otkinuće od zaborava koji je, po sebi, "metaforički ekvivalent smrti"?

Kao što je i sama istorija jedan nesavršen, zamršen, otvoren, pokretan i fragmentaran narativ neslućenih mogućnosti, tako i crteži Saše Filipovića, koji slove kao Istorija, vodeći nas tragom beline ili pune praznine, prepoznaju topos nedočitane istorije. Ljudski subjekt u srcu šume i prolaps beline sred čestara (prošlosti?) svedoče o dramatično nesaznajnim poljima istorije. Da li bi upravo ta belina, kao (ne)dovršena celina, možda mogla biti mesto isključenja ili susret sa isključenim?

Dušica Filipović