Odavno je izbrisana granica između tzv. čisto likovne i primenjene umetnosti (keramika, tapiserija, oblast dizajna). To se moralo desiti jer ove oblasti pripadaju jedinstvenom likovno-jezičkom području i njihova deoba je neprirodna.

To je od početka svog rada shvatila i Vesna Litričin, posmećena umetnosti keramike na način koji ovu oblast svrstava u isti vrednosni red sa ostalim likovnim disciplinama. Njena posebnost je u tematskom i formalnom opredeljenju za keramičku sliku koju ona uspešno neguje ceo niz godina.

Te cvetne kompozicije u sjaju svoje kolorističke zrelosti, otkrivaju čudesnu imaginaciju kojom se detalji različitih oblika, porekla i veličine dovode u jedinstvenu kompozicioinu celinu punog estetskog zvuka. Svaka od ovih keramičkih slika deluje svojim svetlim likom, smirenom lepotom i raskošnim kolorističkim akordima. Iz slike u sliku pratimo rađanje jednog plastičkog jezika koji ne samo da utvrđuje strukturu oblika već celoj slici daje karakter svečanog čina.

Zato su ove slike dopadljive i lako se prepoznaju kao motivi koji nas vraćaju na zaboravljene oblike lepote. One su lirska evokacija jednog viđenja sveta sa druge, lepše strane čovekove sudbine. Vesnina imaginacija stalno otkriva nove motive i modele koji se razvijaju kao cvetovi nekog nepoznatog mogičnog predele. One nude mir, meditaciju i osećanje radosti.

Sreto Bošnjak,
istoričar umetnosti i likovni kritičar