 Muzej savremene likovne umetnosti, Novi Sad. Septembar 2006.
Slika kod Nešića je prostor i scena za fantastični svet znakova. Iz bele osnovne površine i svedenijih bojenih polja se izdvajaju apstraktni znaci: simboli i prazni gestualni znaci. Među simbolima pronalazimo otiske ruku i stopala, matematičke oznake, jezičke intervencije, geometrijske elemente...
  
Nešićevo slikarstvo proističe iz sasvim intimnih pobuda i u sebi sadrži dubinske iracionalne impulse, ali i svesnu, racionalnu, praktičnu proveru njegovih saznanja o samoj prirodi medija slikarstva i mogućnostima koje ono pruža. Slika je njegova spoznaja o tome šta je slikarski prostor, šta je slikovno polje, kako se ono izgrađuje od strane slikara i kako se percipira od strane gledaoca. Njegovo slikarstvo svojim finim referencama i skrovitim aluzijama na istorijske prakse ovog medija i na svojstva rada drugih slikara, kao i svojom težnjom ka stvaranju slika-objekata, odgovara duhu modernog vremena i savremenom traganju za odgovorom na pitanje šta može danas da bude slika kao autonomni umetnički entitet.
Slika kod Nešića je prostor i scena za fantastični svet znakova. Iz bele osnovne površine i svedenijih bojenih polja se izdvajaju apstraktni znaci: simboli i prazni gestualni znaci. Među simbolima pronalazimo otiske ruku i stopala, matematičke oznake, jezičke intervencije, geometrijske elemente... Krst, sfera, čaša, strelica i slični geometrijsko-linearni motivi često čine primarne sekvence Nešićevih dela okupljajući oko sebe druge simbole i slobodne apstraktne znakove. Njihova međusobna povezanost i kombinacije na prostoru slike upotrebljena je svojevoljno, bez odgovarajuće relacije u znakovnom sistemu.
Koristeći postupak srodan tehnici kolaža-asamblaža Nešić upotrebljava različite nađene predmete i inkorporira ih u telo slike. Odbačeni predmeti, produkti potrošačkog društva (delovi odeće, ofingeri, kišobrani, savremena ambalaža, krpe, letvice..) tako postaju doslovni i pronađeni materijal za umetnički čin. Metodi konstrukcije/destrukcije slike vanumetničkim materijalima sklapaju/razgrađuju primarnu, fizičku slikarsku ravan, dajući joj treću dimeziju i utisak prostornosti.
Nešićevo slikarstvo istražuje konciznost formi, znakova i materijala. Njegovi eksperimenti okrenuti su isključivo ka fizičkoj površini slike, koju obogaćuje mogućnostima i saznanjima iz drugih medija (skulptura, fotografija), ostajući veran slikarstvu kao jednoj pre svega intimnoj i izrazito subjektivnoj umetnosti, koja neguje unikatnost i singularnost umetničkog dela.
Sanja Kojić-Mladenov,
kustos izložbe |
Jednog jutra začule su se trube i zurle. Bilo je to letnje jutro pre toliko godina da izgleda da se nikad nije ni dogodilo. Zapravo, možda to baš i nisu bile trube i zurle ali sigurno,…
U bezobalnom moru znanja i informacija koje nude novi mediji muzejima treba mnogo samopouzdanja i vere u to da mogu proizvesti vredne i inspirativne sadržaje, da mogu biti moderatori promena, sredstva očuvanja vrednosti ili partneri u…
