 Muzej savremene likovne umetnosti, Novi Sad. Septembar 2006.
Slika kod Nešića je prostor i scena za fantastični svet znakova. Iz bele osnovne površine i svedenijih bojenih polja se izdvajaju apstraktni znaci: simboli i prazni gestualni znaci. Među simbolima pronalazimo otiske ruku i stopala, matematičke oznake, jezičke intervencije, geometrijske elemente...
  
Nešićevo slikarstvo proističe iz sasvim intimnih pobuda i u sebi sadrži dubinske iracionalne impulse, ali i svesnu, racionalnu, praktičnu proveru njegovih saznanja o samoj prirodi medija slikarstva i mogućnostima koje ono pruža. Slika je njegova spoznaja o tome šta je slikarski prostor, šta je slikovno polje, kako se ono izgrađuje od strane slikara i kako se percipira od strane gledaoca. Njegovo slikarstvo svojim finim referencama i skrovitim aluzijama na istorijske prakse ovog medija i na svojstva rada drugih slikara, kao i svojom težnjom ka stvaranju slika-objekata, odgovara duhu modernog vremena i savremenom traganju za odgovorom na pitanje šta može danas da bude slika kao autonomni umetnički entitet.
Slika kod Nešića je prostor i scena za fantastični svet znakova. Iz bele osnovne površine i svedenijih bojenih polja se izdvajaju apstraktni znaci: simboli i prazni gestualni znaci. Među simbolima pronalazimo otiske ruku i stopala, matematičke oznake, jezičke intervencije, geometrijske elemente... Krst, sfera, čaša, strelica i slični geometrijsko-linearni motivi često čine primarne sekvence Nešićevih dela okupljajući oko sebe druge simbole i slobodne apstraktne znakove. Njihova međusobna povezanost i kombinacije na prostoru slike upotrebljena je svojevoljno, bez odgovarajuće relacije u znakovnom sistemu.
Koristeći postupak srodan tehnici kolaža-asamblaža Nešić upotrebljava različite nađene predmete i inkorporira ih u telo slike. Odbačeni predmeti, produkti potrošačkog društva (delovi odeće, ofingeri, kišobrani, savremena ambalaža, krpe, letvice..) tako postaju doslovni i pronađeni materijal za umetnički čin. Metodi konstrukcije/destrukcije slike vanumetničkim materijalima sklapaju/razgrađuju primarnu, fizičku slikarsku ravan, dajući joj treću dimeziju i utisak prostornosti.
Nešićevo slikarstvo istražuje konciznost formi, znakova i materijala. Njegovi eksperimenti okrenuti su isključivo ka fizičkoj površini slike, koju obogaćuje mogućnostima i saznanjima iz drugih medija (skulptura, fotografija), ostajući veran slikarstvu kao jednoj pre svega intimnoj i izrazito subjektivnoj umetnosti, koja neguje unikatnost i singularnost umetničkog dela.
Sanja Kojić-Mladenov,
kustos izložbe |
U osunčanom danu jednog utorka, u prestoničkoj glavnoj ulici, sa zgrade / Kuće legata motrili su me crno beli mešoliki brkovi jednog od glavnih protagonista nadrealizma, Salvadora Dalija. Na spratu me je čekala postavljena izložba naslovljena…
Sastavni deo izložbe "Dimitrije Avramović. Umetnik evropskih okvira i srpskog konteksta" je publikacija u kojoj su autori različitih profilacija (dr Igor Borozan, dr Mirjana D. Stefanović, dr Vladimir Simić, dr Milan Popadić, Evgenija Blanuša i Petar…
Milorad Mića Mihajlović, jedan od najzaslužnijih novosadskih slikara, rođen je u Kraljevu 1936. godine, a Umetničku školu u Novom Sadu završio je 1967. Od tada je izlagao više od sto pedeset puta u zemlji i inostranstvu,…
