Sakupljati fotografije znači sakupljati svet, pisala je Suzan Sontag. Ove stare fotografije, uglavnom pronađene na buvljim pijacama, stavljaju nam na raspolaganje čitav svet anonimnih istorija. One su u okviru izložbe okupljene u celine, kroz zajedničke slike detinjstva, kroz podudarnosti poput igre, higijene, sedenja u školskim klupama, proslave praznika, kao i kroz istovetne rekvizite poput kolica, lopti, lutki, ljuljakonjića.

Kao dokumenti detinjstva i iskustva svakodnevice ove fotografije su instrument saznavanja stvari, otvorene za raznovrsna čitanja i tumačenja, ali su istovremeno i podsticaj za subjektivno istraživanje, promišljanje o vlastitom identitetu i sećanjima na detinjstvo i prošlost. Akteri na fotografijama, istovremeno prisutni i odsutni, neminovno nas podsećaju i na neumoljivo topljenje vremena, na prolaznost i nestajanje sećanja, uspomena, ljudi, iskustava.

Fotografije u okviru izložbe predstavljaju samo deo foto arhiva Muzeja detinjstva, gde se ove, nekada brižljivo čuvane a potom odbačene uspomene privatnih istorija, marljivo akumuliraju i razvrstavaju. Na izložbi, one postaju deo umetničkih radova, odnosno umetničko-muzeološke (re)konstrukcije stvarnosti, koja ujedinjuje stvarno i imaginarno, javno i intimno, kolektivno i lično.

Muzej detinjstva je kulturno-umetnički projekat koji je inicirao multimedijalni umetnik Vladimir Perić, a kome se potom pridružila istoričarka umetnosti i kustoskinja Milica Stojanov. U okviru Muzeja detinjstva oni istražuju, sortiraju i nude različite interpretacije svedočanstava detinjstva koja su u složenim relacijama sa sociokulturnim prostorom Jugoslavije. Većina predmeta je pronađena na buvljim pijacama.