Nagrada Veliki pečat za 2014. Vladimir Milanović. "School", 2013. Digitalna tehnika

Grafički kolektiv ove godine obeležava 65 godina rada, što obavezuje na aktivno izučavanje i pozicioniranje grafike kao fenomena, kao i na istorizovanje uloge i značaja koju Grafički kolektiv ima na likovnoj sceni. Tom prilikom, u katalogu za Majsku izložbu grafika objavljeni su tekstovi naših uglednih i najstarijih članova, profesora Boška Karanovića (1924-2009), Bodžidara Džmerkovića (1930) i govor Miodraga B. Protića (1922) koji predstavljaju prilog istoriji Grafičkog kolektiva

Majska izložba grafike jedna je od najstarijih i najznačajnih tekovina Grafičkog kolektiva koja se na istoj lokaciji (Obilićev venac 27) priređuje od 1951. godine. Njena suština i pokretačka energija su sačuvane prenoseći se sa generacije na generaciju, ona je nastavila isti i/ili sličan umetnički koncept – afirmaciju umetničke grafike, njeno podsticanje i negovanje stvaralačkih potencijala. Umetnički, kulturni i istorijski aspekti ove izložbe integrisani su u sistem likovne scene druge polovine 20. veka kao i decenije novog milenijuma. Praćenjem geneze Majske izložbe, njenog umetničkog utemeljenja, vremenskog kontinuiteta, profesionalnosti i tradicije, može se zaključiti da je ona u prvim decenijama imala naglašenu lidersku ulogu, da je neposredno uticala na kvalitet medija i us/postavljanje profesionalnih standarda po kojima se vrednuje umetničko delo-grafički otisak.

Nagrada Veliki pečat Grafičkog kolektiva, ustanovljena 1963. godine, predstavlja jedno od najstarijih i najrelevantnijih priznanja za grafičku umetnost u Srbiji.

Dosadašnji dobitnici ove nagrade su autori bez kojih nije moguće pisati nacionalnu istoriju moderne umetnosti - Halil Tikveša, Vladimir Veličković, Stojan Ćelić, Bogdan Kršić, Boško Karanović, Bora Iljovski i dr.

Nagrada Veliki pečat za 2014. godinu jednoglasno je dodeljena Vladimiru Milanoviću za grafiku izvedenu u digitalnoj tehnici pod nazivom "School" iz 2013. godine.

Obrazloženje žirija: koristeći ikonografske sheme starih majstora i kompozicione modele karakteristične za različite periode istorije umetnosti, Vladimir Milanović fokusira problem semantičkog definisanja novih vizuelnih celina u kojima je naglašena dijaloška forma istorijskog i savremenog. Metaforičnost i neposredna asocijativnost karakterišu Milanovićev pristup u čitanju remek-dela starih majstora, u citiranju istorijske pozadine i njihovom reinterpretiranju u aktuelni socijalni kontekst. Koristeći istorijsku sliku kao matricu, kroz sistem kolažiranja autor adekvatno povezuje vizuelne i konceptualne elemente u smelu i sugestivnu narativnost. U izboru prepoznatljivih radova iz istorije umetnosti (kao što je u nagrađenom radu “Atinska škola”), stvara angažovani i provokativni pogled na slabosti ovog vremena, konkretno na  vršnjačko nasilje i agresivnost mladih. Podvlačeći socijalni podtekst u svom radu, Milanović  povezuje slike vremena (prošlost-savremenost) kao istorijski različito kontekstualizovan fenomen u kome se reflektuje odnos čoveka (kulture) i njegovog okruženja.