|
|
 |
|
Ove ilustracije, sa linkom, predstavljaju izbor iz vesti i arhive Art magazina
|
 |
| Stevan Aleksić (1876 -1923) - Slike |
|
|
 Salon Narodnog muzeja Zrenjanin. Avgust - septembar 2006.Tek posmatran sa aspekta poetike slikarstva Minhenske škole i u kontekstu srednjovekovnog slikarstva, u odnosu na umetnička kretanja u regiji u kojoj je živeo i stvarao, kao i istorijskih okolnosti koje su njegovo stvaranje pratile, Aleksićev opus je moguće sagledati u drukčijem, pozitivnijem svetlu.     Danas se jedna od najvećih zbirki Stevana Aleksića nalazi u fondu Galerije Matice srpske. Takođe značajan broj slika i crteža sadrži fond Narodnog muzeja u Beogradu, a ravnopravna po obimu i važnosti je i kolekcija koju čuva Narodni muzej u Zrenjaninu. Aleksićev opus čini više od 200 štafelajnih slika, preko 20 crkvenih objekata sa oko 100 ikona i velikim brojem zidnih kompozicija, kao i šezdesetak crteža i skica. Aleksićevo stvaralaštvo treba posmatrati sa aspekta poetike slikarstva Minhenske škole i u kontekstu srednjovekovnog slikarstva, u odnosu na umetnička kretanja u religiji u kojoj je živeo i stvarao, kao i istorijskih okolnosti koje su njegovo stvaranje pratile. Od posebnog je značaja niz autoportreta (prvi iz 1895. a poslednji iz 1922), najbrojnija serija u srpskoj umetnosti,kroz koju se može pratiti razvoj Aleksićevog izraza i slikarskog poistupka. “Od savremenika veoma zapaženo i cenjeno, ali i kritikovano, Aleksićevo delo je do sada tumačeno sa različitih stanovišta. Pošto je životom i radom bio vezan za pogranično područje Austrougarske monarhije, bez mnogo kontakata sa Beogradom, u kome su se početkom XX veka formirali glavni tokovi moderne srpske umetnosti, često je proglašavan za epigona, marginalca i umetnika anahronog izraza. Tek posmatran sa aspekta poetike slikarstva Minhenske škole i u kontekstu srednjovekovnog slikarstva, u odnosu na umetnička kretanja u regiji u kojoj je živeo i stvarao, kao i istorijskih okolnosti koje su njegovo stvaranje pratile, Aleksićev opus je moguće sagledati u drukčijem, pozitivnijem svetlu.” “Ključni pravac razmatranja se usmerava na proučavanje i preispitivanje višeznačnih vrednosti celokupnog opusa, i to na osnovu podele na istorijsko, religijsko i žanr slikarstvo, sa posebnim naglaskom na elementima simbolističke poetike u portretima i autoportretima, kao i na fazu radikalnog simbolizma. Takvo preispitivanje Aleksićevog stvaralaštva ukazalo je na nesumnjive kvalitete zahvaljujući kojima njegovo slikarsko delo predstavlja nerazdvojni deo kulturnog miljea regiona u kojem je slikar živeo i stvarao i, što je još važnije, kako se najznačajniji segment tog opusa svojom simbolističkom orijentacijom uklapa u aktuelne tokove evropske umetnosti.” dr Jasna Jovanov Stevan Aleksić (Arad 1876 – Modoš 1923). Rođen u slikarskoj porodici u kojoj su se i deda Nikola i otac Dušan bavili slikarstvom. Osnovnu i građansku školu završio u Aradu. 1895. uči slikarstvo kod oca, u jesen te godine odlazi u Minhen – slikarstvo prvo uči privatno a potom na Akademiji (u klasi Nikolasa Gizisa, Grka). Godine 1900. prekinuo je studije zbog očeve smrti. 1905.sazidao kuću sa ateljeom u Modošu (Jaša Tomić), oženio se modoškom učiteljicom Stefanijom Lukić i do smrti ostao i radio u tom mestu. Bližeći se kraju sve je više i kvalitetnije radio, uprkos bolesti. Imao je više učenika, među kojima je najpoznatiji Vasa Pomorišac. 1923. umire u Modošu. Izložbu slika Stevana Aleksića, čiji obiman i raznovrstan opus spada medju najznačajnije i najprovokativnije fenomene u srpskom slikarstvu s početka XX veka, organizovali su Narodni muzej Zrenjanin i Spomen-zbirka Pavla Beljanskog (Novi Sad). Izloženo je 55 slika Stevana Aleksića iz fondova Narodnog muzeja Beograd, Galerije Matice srpske, Narodnog muzeja Zrenjanin kao i iz privatnih zbirki. Autor izložbe je istoričar umetnosti dr Jasna Jovanov. |
Napiši komentar
Pošaljite samo relevantan komentar za ovaj sadržaj. Bilo kakav nepripadajući komentar biće obrisan. Pravo objavljivanja i redigovanja, bez objašnjenja, zadržava redakcija Art magazina. Ne zaboravite da ukucate zaštitni kod. Komentar je privatno mišljenje autora komentara i ne predstavlja stav redakcije.
|
| Izbor godine |
|---|
 |
| Novi Sad 2022 |
|---|
|
| Pregled galerija |
|---|
 |
 |
|
|
|
|
| Povezani sadržaji |
|---|
| Art magazin podržava | ||
|---|---|---|
|
||
| Reportaže | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|
|
| Knjige o umetnosti | ||
|---|---|---|
|
||
| Intervju | |||
|---|---|---|---|
|
|
|
| Lazar Marković | ||
|---|---|---|
|
||
|
IGM "Toza Marković", Pogon II, Kikinda. Jul 1999.
Autori: Bela Duranci i Sava Stepanov. Decembar 2009.
Junakinja ove priče nije tek neka nova ilustratorka, vajarka ili slikarka, već moderna P. R. heroina koja je na sebe preuzela nimalo zahvalan teret promocije umetnika i umetnosti, te predstavljanje istih svekolikoj javnosti. Naime, razgovarali smo…
|
Comments