Nebojša Radojev se predstavio kao zrela autorska pojava već na magistarskoj izložbi grafika 1987. godine, izložbi koja je, posle velikog slikarskog staža, označila upadljivu promenu u umetnikovom radu i okrenutost izučavanju fenomena grafike. Jednostavna motivska građa u njegovim prvim drvorezima iz osamdesetih godina poslužila je za transfer ideje o predmetu u asketski pročišćen grafički znak. Nastavljajući svoje dijaloge sa motivima, u novoj mapi bakropisa, Pohvala majstorima, prisutan je istraživački duh i grafički elementi koji omogućavaju da dobro poznata tema iz istorije umetnosti dobije snažnu likovnu interpretaciju.

"...Koncentracijom na jučerašnji svet Rodena, Tintoreta, Engra, Rembranta, Renoara, Pikasa, Šumanovića, Barili i desetine odabranih Majstora Radojev otkriva idenitet sebi bliske ljudske grupe dok prelazi raskrsnicu ideja-transcedencija. Pohvala majstorima je i svojevrsno putovanje unutar sebe omeđano zidovima ateljea umetnika koje oživljava refleks zajedničkog sveta strasti, drama, dilema, zapitanosti... Stara i neiscrpna tema umetnik i njegov model još uvek je živa inicirajući različita polja imaginacije, stanja i situacija, putenost želje, zadovoljstvo prestupa  i/ili čari naslućenog, nedorečenog, tajanstvenog. U novom ciklusu od 50 bakropisa on spaja u jedinstven vizuelni niz sopstvenu Odu mladosti i Odu zrelosti razvijajući dijalog metafizičkog i realnog, sugestivnu moć kontrolisane energije i zračenje mikrokosmosa negde između fikcije i autoportreta. Autorov istraživački duh i grafički elementi omogućavaju da dobro poznata tema iz istorije umetnosti dobije snažnu likovnu interpretaciju..."

Lj. Ćinkul,
iz predgovora