Obuhvata, publici određene tradicije, opštepoznate ritualne artefakte koji nastaju prilikom obreda cepanja košulje nakon rođenja deteta. Ovim činom se simbolički predstavlja prelazak muža u novonastalog oca, čime se značajno menja njegov društveni status. Ovaj društveni čin, sadrži i ličnu komponentu, koja je privatna i karakteristična za članove određene porodice sa svojstvenim odnosom, odnosno statusom koji se daje takvom artefaktu. Emocionalna vezanost se ogleda u tome što je artefakt u najvećem broju slučajeva sačuvan u okviru porodice i to nakon što je ispunio svoju funkciju.

Ponovnim javnim predstavljanjem postavlja se pitanje dalje "upotrebe" ritualnih artefakata nakon ispunjenja društvene funkcije, kao i koje je njihovo značenje postavljanjem u određeni okvir. Taj okvir je u ovom slučaju vezan za način njihovog izlaganja, a koji, zajedno sa izloženim tekstom, upućuje na njihov "estetski" aspekat. Svođenjem ili "nadgradnjom" postavlja se pitanje mogućnosti njihovog "prelaza" u "(umetnički) predmet", ko je i na osnovu čega kadar da to učini, kao i da li je moguće promeniti fiksirano iskustvo i odnos posetilaca (posebno onih koji su emocionalno vezani) prema ovakvim artefaktima.