Dualizam (lat. duo, dualis) je učenje o dvojstvu, deljenje na dvoje, učenje o postojanju dvarazličitita, potpuno suprotna stanja, principa, načina mišljenja, pogleda na svet, pravaca volje itd.

Predmet doktorskog umetničkog projekta "Dualizam u figurativnoj predstavi" zasnovan je na promišljanju odnosa večnih dualiteta: telo-duša, muško-žensko, spoljašnje-unutrašnje, ja-drugi, subjektivno-objektivno, privatno-javno, a sredstvo je optimalna upotreba ponavljanja i konstituisanje slike slojevima kao medijske mogućnosti štampe.

Radovi izvedeni kombinacijom tehnika duboke štampe, građeni su u nekoliko slojeva, od kojih je svaki, u tehničkom smislu, poseban prolaz, a u idejnom  istražuju neke aspekte dualizma kroz  prikaz pojedinih njegovih vidova.

Poetika radova  zasnovana je na figuraciji, uvek na temelju ličnog doživljaja. Bavljenje čovekom kroz njegovo realno predstavljanje, kroz njegovu spoljašnost, putem gledanja u/kroz njegovu vidljivu formu, percipiranje pojedinca, njegovih raspoloženja i stanja, namera, nemira, strahova je samo put do nečeg što je sasvim drugo, put u njegovo unutrašnje, duhovno.

Tela, koja su u izvesnom odnosu u prostoru, fizički okrenuta jedna od/ili ka drugima, iste figura postavljene u minimalno promenjenoj "scenografiji" ili lica, ponovljena sama po sebi, nekoliko puta, sa malim razmacima u poziciji ili samo parcijalno, u drugačijoj korelaciji sa drugom matricom, figurom, sa dodatim slojevima, ilustruju dualistički odnos/polarnost koji se između njih dešava. Odnos individua koje su predstavljene i kontekst u koji su smeštene, a koji je često prikaz nemogućnosti da se sjedinjenje između njih/i sebe samih i realizuje i prevaziđe, predstavlja preispitivanje, frustraciju, teskobu, lično preispitanje iz ugla žene / majke / umetnice / autorke.