 BEOGRAD. Prodajna galerija Beograd predstavlja od 12. do 30. novembra 2015. crteže Miloša Bajića (1966-1973). povodom stogodišnjice rođenja. Bio je jedan od najznačajnijeg predstavnika visokog modernizma u srpskom posleratnom slikarstvu. Autorka koncepcije izložbe Jelena Krivokapić, napravila je odabir od oko trideset crteža, nastalih uglavnom u periodu između 1966. do 1973. godine. Predstavljeni radovi na različite načine "korespondiraju" sa idejnim i formalističkim dilemama vremena u kome nastaju, na razmeđi enformela, tašizma i slikarstva akcije.
Kao u slučaju većine slikarevih savremenika, ceo Bajićev opus, nastajao u vremenu duboke egzistencijalističke krize individue i etičkog sunovrata celog čovečanstva posle II svetskog rata – pokušava da postavi nekoliko osnovnih pitanja. U prvom redu onih koji se tiču etičke prirode same umetnosti, tradicije pozadinskih mitova njenog nastanka, promene "prirode" same slike, prostora koji ona opisuje i uloge posmatrača u njemu, kao i pitanje njegove primarne vitalnosti u eri preovlađujućih egzistencijalističkih aporija i filozofije apsurda.
Slučajno ili ne, Bajićevi crteži koji smo odabrali za ovu priliku, nastali su mahom u jedinstvenom periodu od 1966. do 1973, tehnikom crnog tuša, lavirajućeg tuša na papiru i ređe bajca, i koje, iako pripadaju različito imenovanim tematskim ciklusima: Unošenje kružnih oblika, Prejaki akordi, Traženje ritmova, Šikare, Strah, Parovi i Aktovi – demonstriraju potpuno različite figure apstrakcije. Iako se ovde radi o mediju crteža, oni su svi okrenuti istraživanju slike-tela, mestu ove jedinstvene egzistencijalističke zapitanosti i svojevrsne "slikarske" egzegeze središta, koja nas svaka, bez ostatka, vredno, erudistski ili provokativno vodi kroz celu istoriju slikarstva, ali i sudbinu svakog pojedinačnog ljudskog iskustva njenog tvorca.
Jelena Krivokapić, istoričar umetnosti
iz predgovora kataloga
Miloš Bajić svoje umetničko obrazovanje započinje pred izbijanje II svetskog rata učeći slikarstvo kod Petra Dobrovića i na Umetničkoj školi u Beogradu kod Bete Vukanović. Po izbijanju rata u Jugoslaviji stupio je u Valjevski partizanski odred, a 1942. uhapšen je i sproveden u logor na Banjici, potom 1944. deportovan u konc-logor Mathauzen. U zarobljeništvu, u formi crteža, tajno beleži scene iz života zarobljenika. Nakon oslobođenja nastavlja studije na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu kod M. Milunovića, I. Tabakovića, N. Gvozdenovića i M. Čelebonovića, gde je nakon završetka studija radio kao asistent, a potom i kao profesor. Bio je član umetničke grupe Samostalni i Decembarske grupe. Dobitnih je brojnih nagrada i društvenih priznanja. |
