Crteži izloženi na ovoj izložbi predstavljaju imaginativnu razradu koja je, pošavši od viđenog (segmenata enterijera ateljea: starih slikarskih radnih površina, stolova, paleta, podova...), došla do jednog od svojih mogućih ishoda. Površine bogate različitim bojama i oblicima koji su se vremenom taložili, preklapali i prožimali, stvorile su inspirativno polazište za niz kompozicija. Viđeni oblici nisu samo preneti s predmeta na crtež; oni su podsticaj za iskazivanje dešavanja u čoveku, kao rezultat doživljenog iskustva, načina saznavanja sveta i njegovog odgovora na svet.

Konceptualno i emocionalno otvoreni, ostavljaju širok prostor za tumačenje. Elementi enterijera, koji sami po sebi predstavljaju svojevrstan psihogram individue ili grupe ljudi, transponuju se u crtež kao sredstvo artikulacije unutrašnjeg sveta crtača. Likovno polazište ovih crteža podrazumeva nepostojanje narativnosti ili značenja u bukvalnom smislu. Pred posmatračem je konglomerat različitih oblika, koji svojom raznovrsnošću, promenljivošću i neizvesnošću ukazuju na kretanje i pulsiranje svojstveno životu samom.

Đurđa Sivački