Foto: "Model u Pajfusovom ateljeu", Karl Johan Pajfus (oko 1895. godine) © Photoinstitut Bonartes

Pronalazak fotografije 1839. godine izazvao je među umetnicima istovremeno divljenje i strah. Dok su se na primer portretisti s pravom pribojavali drastičnog slabljenja njihovog posla, ostali su otkrili brojne mogućnosti koje im je nudio novi medij. Koristili su ga kako bi jeftine reprodukcije svojih dela udomili među ljudima i istovremeno došli do saznanja o novim trendovima na međunarodnoj umetničkoj sceni. Međutim, fotografija je polako sticala primat nad slikarstvom, pa su mnogi slikari naučili kako da rukuju fotoaparatom ili su pak angažovali profesionalne fotografe koji su u ovoj oblasti videli novo tržište.

Izložba u Donjem Belvedereu bavi se temom koja se graniči sa tabuom. Dok je savremenicima bilo vrlo dobro poznato da su slikari od Hansa Makarta pa sve do članova umetničkog udruženja okupljenih oko Gustava Klimta gajili izrazitu ljubav prema fotografiji, što je bio slučaj i na bečkoj Akademiji, o tome se nakon 1900. godine više nije otvoreno govorilo. Razigran i kreativan pristup mediju, koji je do tada bio uobičajen, izgubio se tačno onog momenta kada je Bečka secesija po prvi put izložila fotografije kao samostalna umetnička dela. Otkrivanje slikara kao fotografa i kolekcionara fotografija otvara novi pogled u dosad neslućen svet slika.