 BEOGRAD. Prodajna galerija Beograd predstavlja od 16. juna do 4. jula 2016. crteže velikog formata Jovana Rakidžića (1944, Dobrica). Završio je Akademiju likovnih umetnosti u Beogradu, u klasi profesora Ljubice Sokić. Postdiplomske studije na istoj akademiji završio je u klasi profesora Stojana Ćelića. Crteži su nastali tokom 2015. i zaokružuju tematski ciklus pod nazivom "Kraj".
Autor prikazuje imaginarne predele nastale u snažnom ekspresivnom gestu iscrtavanjem gustih, umreženih linija koje tvore tamnu masu natopljenu pigmentom. Na tragu iskustva istorijskih modela lirske apstrakcije autor sliku/crtež doživljava kao poprište borbe eruptivne materije i geometrizovane mreže linija, a kao krajnji rezultat takvog postupka nastaju kompozicije dramatičnog naboja i autentičnih plastičkih svojstava.
Veliki formati natron papira, slikarski grundirani i na njima crteži urađeni ugljenom pod nazivom "Kraj" predstavljeni su na izložbi u Prodajnoj galeriji "Beograd". Jovan Rakidžić se bavi Zemljom, kao prirodom i predelom, kao domovinom i zavičajem, reklo bi se da ga, suštinski, zanima sam pojam, šta zemlja JESTE. Pred posmatračem su tri plana umetnikove namere, kao probni otisci, ispod glavnog prikaza. Zbog toga je, možda, njegov likovni jezik, od samog početka, od crteža preko slika, apstraktan, čak sveden unutar apstrakcije, malo pomerene ali fokusirane kompozicije. Linije svojom oštrinom uokviruju ravna monohromna polja, a njihovo slobodno kretanje umetnik dopušta, uglavnom, izvan glavnog polja slike.
Na ranim crtežima su pojedinačna pojavljivanja ljudske figure samo naglašavala dubinu prostorne usamljenosti u predelu i odavala nesavladivu teskobu. Na slikama se tema ispoljene prirode razrađuje i često se obraća gustim, ali ravnim nanosom neke od osnovnih boja. Zemlju predstavlja i zastava, kao simbol, jezički pojam koji imenuje narod koji živi na određenoj teritoriji. Geografija je, u ovakvom poimanju Zemlje, apsorbovana i svedena, utisnuta u viši pojam.
Crteži pred nama, na izložbi u "Prodajnoj galeriji Beograd", su kompakna celina, sa malim razlikama u nijansama, gusto "istkane" mrežaste strukture, kao proizvod maksimalne posvećenosti, krajnja svedenost početnog uznemirujućeg doživljaja. Visoka mentalna koncetracija i usredsređenost pri radu, stvorila je specifičan, nevidljivi unutarnji ritam svakog crteža ponaosob. To oku nevidljivo kretanje ostavlja utisak traga nekog udaljenog vrtloga, njegov segment, sa promenjljivim pravcem kretanja na svakom pojedinačnom radu. Ispoljenom ritmu radova doprinosi i ujednačeno pulsiranje celine uravnotežene smenjivanjima formata. Oni su uglavnom pravougaoni, ali postavljeni u malim celinama od dva ili tri rada, horizontalno ili vertikalno, završavaju ovu geometrijsku likovnu igru.
Dragica Vuković,
istoričar umetnosti
iz predgovora kataloga |
