 Galerija savremene umetnosti, Pančevo. Februar 2007.
Iza blagog lika i likovno uglađenih tehno-printova našeg umetnika krije se jedan od svetski najdoslednijih art-komentatora i oponenata post-deborovskog "društva spektakla" i njegovih globalističkih polit-produžetaka, čija je minimalistički sjajna direktnost u izrazu već izborila pobednički rezultat.
  
Rušenje brendomanskih kultova
Vladimir Kopicl
Od prvih svojih tekstova i prvih iskoraka iz slikarstva, Andrej Tišma medijski raznovrsno, ali uporno svesno, grebe vidljiva lica i nevidljive matrice sveta, ispituje njegov i svoj moralni razlog, umetnički se zadeva u stvarno i njegove medijske proteze ne bi li probudio, tj. produbio i svoju i Drugu svest, na način umetničke akcije. One, dakle, vrste artističkog performativa koja ne računa samo sa svojom artističkom dovršenošću i kakvim-takvim feed backom u svesti pretpostavljane publike, već čak - skoro romantičarski - računa i sa opipljivom posledičnom promenom u poretku fizičkog, biološkog, virtuelnog i političkog tela sveta koji on dotiče i razlaže svojom nepotkupljivom art-mašinerijom. Ta mašinerija, paradoksalno, sastavljena je od samih opozita. Na tehnološko-tehničkom planu ona troši sav glamurozni potencijal planetarno osvešćenog high-techa, ali ga troši minimalistički smerno, u digitalno-partizanskom maniru neautorizovanog, anarho-pirateriji sklonog copy-pastea putem laičkih aparata, od kompjuterskog do fotografskog itd., da bi tehno-izvornik bio niskobudžetno dorađen, a zatim, tako transformisan, vraćen svom para-prirodnom okruženju Mreže i njenih kontrolora. Na sadržinsko-tematskom planu, pak, Tišma barata posvećenim brendomanskim i polit-mitomanskim kultovima globalnog svetskog svakodnevlja, prazneći njihove aure ili ih puneći reskim indikacijama svog ličnog, često i incidentnog kontra-viđenja. Ta umnožena autorska vizura-antivizura, naravno, ima i svoje unutrašnje kontrasmerove, od privatnog ka javnom, globalnom, na primer, ali i taj smer je samo inverzni, možda i pregledniji, jezik umetnika u otporu onoj proizvedenoj, ne-telesnoj i ne-humanoj, manipulaciji podložnoj slici koja nam se nameće kao naš lik i naše mišljenje o nama samima kao pukim prijemnicima, ne i emiterima sa sopstvenim glasom, voljom, erosom pripadanja ili propadanja.
Ukratko, iza blagog lika i likovno uglađenih tehno-printova našeg umetnika krije se jedan od svetski najdoslednijih art-komentatora i oponenata post-deborovskog "društva spektakla" i njegovih globalističkih polit-produžetaka, čija je minimalistički sjajna direktnost u izrazu već izborila, ako ne krajnji, pobednički rezultat u borbi protiv onoga s čim se poduhvatio, a ono bar visoku poziciju i sigurno mesto u svetskim muzejsko-galerijskim hramovima koji službe tog istog "društva spektakla" služe.
Andrej Tišma rođen je 1952. u Novom Sadu, Jugoslavija. Diplomirao je na Akademiji likovnih umetnosti u Pragu, Čehoslovačka, 1976. Samostalno izlaže od 1972, a od 1969. je učestvovao na preko 500 zajedničkih izložbi u oko 40 zemalja sveta. Bavi se fotografijom, performansom, videom, kompjuterskom grafikom i internet umetnošću. Samostalne izložbe fotografija: Beograd (1986), Novi Sad (1987), Novo Mesto (1988), Beograd (1992); i digitalnih printova: Niš (1997), Novi Sad (1999, 2005. i 2006), London (2006), Beograd (2006). Ostale odabrane samostalne izložbe: Njujork (1987), Milano (1991), Seul (1992), Napulj (1995), San Francisko (1996). Od 1976. objavljuje likovnu kritiku i teoriju. |
PARIZ. Specijalno za Art magazin. Pariski muzej Orsay priredio je izložbu na kojoj su izloženi samo portreti Pola Sezana. Portret je bio jedna od okupacija ovog slikara. Mogućnost susreta sa velikim brojem njegovih portreta (za života…
Učesnici: Clay Butler, Line Hoven, Šаndor Gogoljаk, Ninа Bunjevаc, Rob Sаto, Alem Ćurin, Nicole Claveloux, Jugoslаv Vlаhović, Kevin Mutch, Andrei Molotiu, Toc Fetch, Michael Hacker, Andrea Bruno, Joan Mundet Altimira, Bill Carman, Carlos Nine, Farel Dalrymple,…
U brložnom vrtlogu društveno-političkih (ne)zbivanja, javnih tajni i "tajnih javnosti", u opštem apsurdu u kome je stvarnost postala nedodirljiva, te, sa druge strane, u kulturno-umetničkom glibu što će se rađe samim sobom ugušiti no zauzeti stav,…
