Tokom celokupnog stvaralačkog procesa Marko Višić kombinuje sadržinske, ekspresivne i poetske elemente upuštajući se u složena likovna promišljanja menjajući često smisao i značenje. Tragajući za novim oblicima slikarskog istraživanja gradi zanimljive celine u kojima dominira sveden, asocijativan izraz preplićući ritmične igre linija, mrlja, crtica sa nežno obojenim partijama iz kojih se pomalja tu i tamo poneki floralni segment ili slovni znak.

Posebnu ulogu u slikarskom opusu Marka Višića zauzima crtež kao osnova likovnog izraza koji mu omogućava što neposrednije praćenje sopstvenih imaginarnih stanja. U sugestivnoj, stvaralačkoj igri menja smer, debljinu linija, ukida, a potom ponovo definiše formu, uvodi svetle tonove boja tragajući za novim, svežijim načinom slikarskog delovanja. Tokom vremena u prvi plan izbija potez koji je promenjivog karaktera , oslobođen svih nametnutih stega u zavisnosti od trenutnog raspoloženja.

Zahvaljujući, pre svega, dinamičnom govoru linije i gesta, umetnik beleži vlastite zamisli stvarajući poseban mikroumetnički prostor. Neverovatnom lakoćom izvođenja dopire do autentičnih likovnih vrednosti istražujući stavove o ontološkom biću umetničkog dela. U nameri da zabeleži dragocene stvaralačke impulse Marko Višić afirmiše vlastitu prirodu, ali i prirodu same slike.

Oslobođena stvaralačka imaginacija, posmatrana u celini, predstavlja odraz kulturnih, psiholoških i filozofskih projekcija njegovih unutrašnjih doživljaja. Ne želeći da svojim radovima daje nazive umetnik svesno otvara nove puteve komunikacije dajući potpunu slobodu posmatraču u doživljaju njegovog dela uspostavljajući na taj način nove, nevidljive relacije.

Radmila Kostić