Radovi na papiru mogu se samo uslovno podeliti na dve grupe: jednu u kojoj je vidljiv horror vacui prepleten fantazmagoričnim predmetima i figurama i drugu u kojoj se može uočiti prazan prostor sa nekoliko figura. Crtež, koji je udaljen od klasičnog, jer koristi različite tehnike, za Odalovića je poput velikog polja u kojem je sve u dijalektičkoj i organskoj vezi.

Njegovu materiju, tkivo crteža čini prostor, vreme i konceptualni signali od kojih su podjednako važni boja i figura, a imaju plastičke i simboličke vrednosti. Topologija prostora ima pre svega vizuelno značenje i psihološko, jer ta zbijenost, gustina prizora, njihova mnogoznačnost, multiplikovanje žanr scena emanira evokativni potencijal haosa, početka, stvaranja.

Ovim elementima umetnik racionalno i instinktivno projektuje atmosferu latentne opasnosti koja postoji izvan čoveka i u lagunama njegovog bića. Odalović je umetnik individualne mitologije koji stvara mitologičke predstave s ukusom mita, kako to tumači Levi Stros.

Nataša Nikčević,
istoričarka umetnosti