Umetnici: Ivan Faktor (Hrvatska), Miroslav Savić i Dragomir Nikolić Čeda (Srbija), Rosela Biskoti (Italija), Jasmina Cibic (Slovenija), Hila Peleg (Nemačka), Jelica Radovanović i Dejan Anđelković (Srbija), Tea Tupajić (Hrvatska), Bojan Đorđev (Srbija), Frank Uve Lejsipen Ulaj (Holandija), Majkl Benson (SAD), UBERMOGREN (Švajcarska/Austrija), Novi kolektivizam (Slovenija), Tanja Ostojić i David Rih (Srbija/Nemačka), Koalicija umetnika Gulf Labor: Gregori Šolet i Metju Greko (SAD), Koalicija umetnika Gulf Labor: Doris Bitar (SAD/Liban), Umetničko-aktivistička internacionalna mreža Niko nije ilegalan: Florijan Šnajder (Nemačka), Santijago Sijera (Španija).

Izložba "Pred sudom" predstavlja umetničke projekte koji tematizuju ili pri izvođenju primenjuju neke od procedura svojstvenih pravosudnoj praksi, uz izuzetke u kojima se sintagma "dovođenja pred sud" koristi sinegdotalno. Naime, procesi koji se odvijaju u nekim od predstavljenih radova fokusirani su na prosuđivanje, procenjivanje i vrednovanje, pre nego na suđenje u užem smislu. Kao rezultat tog procesa, predmetu prosuđivanja dodeljuje se institucionalno legitimisan status, te se sud koji se tako donosi može smatrati normativnim.

U podeli uloga koje umetnici preuzimaju na ovoj izložbi oni se pojavljuju kao forenzičari, istražitelji, svedoci, optuženici i tužioci, ili kao svojevrsni uzbunjivači koji pred sud javnosti iznose probleme umetničke produkcije u aktuelnom kontekstu ekonomske i simboličke razmene. Otuda na izložbi zatičemo radove u kojima dominira agonizam sudnice, da bi sudska arena u koju su učesnici tih projekata bačeni predstavila kao arenu i oblast umetnosti, pa i celo društvo u doba potpune dominacije neoliberalnog kapitalizma. Međutim, pored njih nalaze se i radovi u kojima publika na delu vidi način komisijskog odlučivanja o najreprezentativnijoj formi umetničkog rada u sasvim specifičnom trenutku i kontekstu, ili čak sâma odlučuje o tome ko je "najveći srpski umetnik", tako što mu prostom većinom glasova dodeljuje taj status.

Radovi u kategoriji "Istraživanje i suđenje", preuzimaju i prerađuju uzorke iz imaginarnih predstava sudskog i istražnog procesa i iz stvarnih prostora u kome se oni odvijaju. Oni koriste dugačak švenk kamere na sud i porotu u sceni suđenja, ili fizički prostor sale u kojoj se odvio istorijski značajan sudski proces, kao i elemente forenzičke procedure. Ti uzorci se preoznačavaju i rekontekstualizuju, i aktiviraju u smeru preispitivanja načina na koji se istražnim i sudskim procesima legitimišu, proizvode ili reprodukuju odnosi u ukupnoj društvenoj stvarnosti.

"Sukobi oko normativnosti" čine kategoriju u okviru koje umetnici preispituju statuse i pozicije u polju umetnosti, kao i principe njihove legitimacije i delegitimacije. Naravno, to uvek služi i kao studija slučaja za preispitivanja društvenih statusa i normi u širem, izvanumetničkom kontekstu, a uvođenje elemenata istražnog i sudskog procesa ovde ima prevashodno dramaturšku ulogu.

Sledeća kategorija radova na radikalniji način problematizuje upravo uslove i granice važenja društvenih normi, konflikte u njihovoj primeni, kao i legalnost i legitimitet njihovog negiranja, kršenja ili dovođenja u pitanje, i to čini kroz eksplicitnu transgresiju pojedinih običajnih, moralnih i zakonskih normi. Krađa i oštećivanje umetničkih dela, podstrekavanje na kriminalnu delatnost trgovine izbornim glasovima, kao i uvreda zastave i grba SFR Jugoslavije bili su pravne kvalifikacije u optužbama protiv autora radova u kategoriji "Umetnik u sukobu sa zakonom", protiv kojih su pokrenuti krivični postupci.

I, konačno, inicijative i projekti u kategoriji "Zakon u sukobu s poimanjem pravde" kritikuju zakonske regulative koje na posredan ili neposredan način omogućavaju diskriminaciju na osnovu zemlje porekla i socijalnog statusa, kao i eksploatacije na osnovu pozicije na tržištu rada.

Selektori: Simona Ognjanović i Stevan Vuković. Arhitekta postavke: Milorad Mladenović. Vizuelni identitet: ŠKART.