 NOVI SAD. Srpska akademija nauka i umetnosti (Galerija Platoneum) predstavlja od 3. do 12. oktobra 2016. instalacije Gorana Despotovskog (1972). Diplomirao je i magistrirao slikarstvo na Akademiji umetnosti u Novom Sadu. Više puta je nagrađivan. Autor je projekata "Razlike", "Slika" i "Knjiga" Akademije umetnosti u Novom Sadu. Profesor je na Akademiji umetnosti u Novom Sadu na Katedri za slikarstvo.
Temu "Mrtva voda", koja će biti predstavljena na ovoj izložbi, čine tri instalacije nastale 2016. godine. Ovi radovi se nadovezuju na ciklus radova sa temom "Plutati" iz 2008. godine i "Socialan" iz 2012. godine. Ove teme prikazuju čoveka koji je usled opšte manipulacije ostao bez identiteta u procesu koji је negde između života i smrti ili u stanju levitiranja [1]. U konceptu teme "Mrtva voda" izražava se stanje takvog procesa bazirajući se na jezgro žensko-muških odnosa odnosno emocijonalne manipulacije, predstavljajući sindrom neravnoteže, banalno i uzvišeno.
Voda kao sinonim života, model pamćenja uzeta je kao simbol promene gde živo prerasta u mrtvo, dobro u loše, čisto u zaprljano i sl. Ovakav prelazak u "mrtvu vodu", koju karakteriše model ustajalog, negativnog, mutnog i neshvatljivog jeste oblik tematskog okvira jednakog sa čovekom i životom.
Težnja rada je da sa minimalnom interakcijom predstavi emociju i doživljaj, period i stanje u kojima se dva bića nalaze i preispituju vrednosti drugoga u pokušaju egoističkog podređivanja. Dramatičan prikaz unutar ovih radova kontekstualizuje prostor u sagledavanju emotivnog stanja sa svim unutrašnjim i spoljašnjim činiocima.
[1] Despotovski, G. "Sudbinski aspekti života", Seminarski rad, Akademija umetnosti, Doktorske studije umetnosti, Novi Sad 2016. [Pojam koji koristim za sveobuhvatno shvatanje ovakve pojave u kojoj se nalazi pojedinac i koji je i tema rada jeste levitiranje. Ovim pojmom želim da obuhvatim stanje čoveka koje mu je u procesu života nametnuto, a koje se najjednostavnije može protumačiti stanjem između života i smrti, gde se život izjednačava sa čekanjem smrti. Upravo ovo prazno vreme (Anders, G, "Opustošeni čovek" - Bez svijeta i jezika u Döblinovom romanu "Berlin Alexanderplatz") sadržajno označava odnos biti odnosno ne biti prisutan. Levitiranje u naučnom smislu je suprotno od gravitiranja, uslovno lebdenje ili plutanje, a za naše potrebe mi taj pojam koristimo kako bismo označili položaj i stanje između života i smrti. Pojam levitiranje proistekao iz osećanjа besmisla i bescilјnosti života na čiji tok, sadržaj i smisao čovek nema nikakav uticaj, gde dоminаnta postaje u оspоrаvаnju rаzlikа izmеđu živоtа i smrti.] |
"Oborio sam pogled, nikad čovjek ne smije misliti da je siguran, ni da je umrlo što je prošlo. Ali zašto se budi kad mi je najmanje potrebno? Nije ona važna, ta daleka, sjećanje na nju zamjenjuje…
U brložnom vrtlogu društveno-političkih (ne)zbivanja, javnih tajni i "tajnih javnosti", u opštem apsurdu u kome je stvarnost postala nedodirljiva, te, sa druge strane, u kulturno-umetničkom glibu što će se rađe samim sobom ugušiti no zauzeti stav,…
