Temu "Mrtva voda", koja će biti predstavljena na ovoj izložbi, čine tri instalacije nastale 2016. godine. Ovi radovi se nadovezuju na ciklus radova sa temom "Plutati" iz 2008. godine i "Socialan" iz 2012. godine. Ove teme prikazuju čoveka koji je usled opšte manipulacije ostao bez identiteta u procesu koji је negde između života i smrti ili u stanju levitiranja [1]. U konceptu teme "Mrtva voda" izražava se stanje takvog procesa bazirajući se na jezgro žensko-muških odnosa odnosno emocijonalne manipulacije, predstavljajući sindrom neravnoteže, banalno i uzvišeno.

Voda kao sinonim života, model pamćenja uzeta je kao simbol promene gde živo prerasta u mrtvo, dobro u loše, čisto u zaprljano i sl. Ovakav prelazak u "mrtvu vodu", koju karakteriše model ustajalog, negativnog, mutnog i neshvatljivog jeste oblik tematskog okvira jednakog sa čovekom i životom.

Težnja rada je da sa minimalnom interakcijom predstavi emociju i doživljaj, period i stanje u kojima se dva bića nalaze i preispituju vrednosti drugoga u pokušaju egoističkog podređivanja. Dramatičan prikaz unutar ovih radova kontekstualizuje prostor u sagledavanju emotivnog stanja sa svim unutrašnjim i spoljašnjim činiocima.

[1] Despotovski, G. "Sudbinski aspekti života", Seminarski rad, Akademija umetnosti, Doktorske studije umetnosti, Novi Sad 2016. [Pojam koji koristim za sveobuhvatno shvatanje ovakve pojave u kojoj se nalazi pojedinac i koji je i tema rada jeste levitiranje. Ovim pojmom želim da obuhvatim stanje čoveka koje mu je u procesu života nametnuto, a koje se najjednostavnije može protumačiti stanjem između života i smrti, gde se život izjednačava sa čekanjem smrti. Upravo ovo prazno vreme (Anders, G, "Opustošeni čovek" - Bez svijeta i jezika u Döblinovom romanu "Berlin Alexanderplatz") sadržajno označava odnos biti odnosno ne biti prisutan. Levitiranje u naučnom smislu je suprotno od gravitiranja, uslovno lebdenje ili plutanje, a za naše potrebe mi taj pojam koristimo kako bismo označili položaj i stanje između života i smrti. Pojam levitiranje proistekao iz osećanjа besmisla i bescilјnosti života na čiji tok, sadržaj i smisao čovek nema nikakav uticaj, gde dоminаnta postaje u оspоrаvаnju rаzlikа izmеđu živоtа i smrti.]