Povratak iz Egipta

Prva generacija bečkih baroknih majstora dolazi do izražaja početkom 18. veka. Njihova umetnost se razvija pod uticajem italijanskih i holandskih slikara, a od osnivanja Bečke akademije (1692-1714. i od 1726. do danas) pronalazi sopstveni put izražaja. Na izložbi možemo sresti najveća imena bečkog baroknog slikarstva: Martina Altomontea, Petera Štrudela, Paula Trogera, Feliksa Iva Lajhera, Kremsera Šmita i Huberta Maurera.

Slike sakralne tematike koje su prikazane na ovoj izložbi su prvenstveno vlasništvo rimokatoličke crkve, ali ima i dela iz zbirki muzeja.

Izložba predstavlja ukupno 18 slika visokog umetničkog kvaliteta koje su deo našeg zajedničkog evropskog nasleđa. Među njima su i četiri dela u vlasništvu Narodnog muzeja Zrenjanin: "Sveta Ana", "Oplakivanje Hrista", "Povratak iz Egipta" i "Mučenje svetog Erazma", kao i slike u vlasništvu Župne crkve u Ečki, rad Feliksa Iva Lajhera.

Nastanak baroka (Wikipedia). Osnovne karakteristike baroka se već nalaze u renesansnoj umetnosti Evrope jer je on proširenje i završetak ovog umetničkog pokreta i shvatanja i njenih tendencija. U određenom smislu on je negacija renesanse jer u sebi sadrži komponentu koja proizlazi iz srednjovekovnog hrišćanstva. Ova komponenta se naročito pokazala posle Tridentskog koncila u kome se rešavao problem reformacije. Renesansa je počela da se iscrpljuje i oko 1520. godine nastaje manirizam koji je bio groteskan i bavio se optičkim iluzijama. Nastankom baroka ovaj stav je prevaziđen i prenebregnut. Formulisane su jasne i razumljive misli i program na preporod hrišćanstva i zbog toga se često govori o katoličkoj reformaciji. Jasno formulisani ciljevi su stvorili relativno koncizan jezik koji je nazvan barok. Najznačajniji predstavnik umetničkog pravca od renesanse prelaza ka manirizmu i baroku je neosporno Mikelanđelo Buonaroti.

Slikarstvo baroka (Wikipedia). U baroknom slikarstvu su karakteristične jake boje, snažni svetlosni kontrasti i iluzija dubokog prostora koja se dobija primenom radikalnih perspektivnih rešenja. Tematski preovlađuju sakralne i mitološke kompozicije u kojim se prepliću religiozno patetični zanos i senzualnost nagih aktova. Pejzaži i mrtve prirode postaju samostalne slikarske teme, a u nekim se grafikama postiže savršenstvo likovnog izraza.