Poetika Ivanke Prelević formirala se sa dva polazišta: njenog skulptorskog obrazovanja i njene scenografske prakse. Promišljanje prostora i prostorom, kao i ispitivanje materijala i njihovih iluzivnih i aluzivnih značenja, omogućilo je umetnici izgradnju veoma personalizovanog likovnog jezika. Posmatrajući njene kolaže / pejzaže nailazimo na slojevito promišljanje kompozicione sheme koja je na prvi pogled veoma jednostavna, ali u svojoj materijalizaciji nosi breme simboličkih značenja.

U svom likovnom izrazu umetnica se ne bavi scenografskim simulacijama, već u potrazi za svedenim i jasnim vizuelnim jezikom u materijalu otkriva njegova slojevita značenja, kako bi se na najsažetiji način izrazila - malter, vatelin i komadići metala su konstituenti njenog narušenog prirodnog pejzaža. Višedecenijska praksa umetnice koja radi site specific intervencije u spoljašnjem prostoru i potreba da se taj rad dokumentuje i prezentuje u izlagačkom prostoru, predstavlja umetnički pokušaj usaglašavanja spoljašnjeg i unutarnjeg prostora u novonastalim galerijskim instalacijama.

Kroćenjem eolskih snaga i puštanjem oblaka u prostor galerije u kome egzistiraju materijalizovani snovi i teške metalne misli na uzglavlju postelje, Vana Prelević pokušava da pomiri realnost i utopijske snove, kao i težnju za uspostavljanjem izgubljene harmonije između čoveka i prirode.

Bojena Burić
(iz kataloga izložbe)