Umetnik svoju skulptoralnu estetiku, pretežno zoomorfnih oblika, gradi u tehnici bronze ispitujući njene granice i mogućnosti. Riba letačica, sova i pčela, dominantni motivi Miloševićeve ikonografije, sugerišu element mita, legende i oniričnog ambijenta u kome se prepoznatljivi oblici u procesu metamorfoze razlažu i potom konstituišu fragmente nove, izmaštane realnosti.

Autor afirmiše vajarsko načelo o odnosu praznine i punoće materije kao ravnopravnih gradivnih elementata prostorne kompozicije.

Monumentalnost i plastički volumen ustupaju mesto suptilnoj formi treperavih površina, prostornom grafizmu i lakoći vertikalnih i spiralnih ritmova. Tradicija predstavljačke umetnosti, minuciozna obrada detalja, korišćenje svetlosti kao elementa u građenju likovnog izraza, transparentnost i kinetički potencijal skulptura, kvaliteti su koji karakterišu rad ovog autora, nudeći nov pristup poznatom materijalu i tehnici. Crtež kao ključni element u genezi svake umetničke forme, uključujući i vajarsku, u sklopu ove postavke daje širi uvid u stvaralačku poetiku Dragiše Miloševića.