Jezgrovitost iskaza na slikama koje su nadahnute civilizacijom Japana već u prvom susretu sa posmatračem izazivaju smirenost duha. Estetika dela je vešto podređena stanju kontempativnosti kao prerogativu filozofije Dalekog istoka. Polazište iz spoljašnjeg sveta ekvivalent na platnu ima u likovnoj harmoničnosti koja je postignuta apstrahovnim formama i preovađajućim svetlim  tonalitetima. Monohromno tretirana ravan slike je pozornica za vizuelnu radnju u kojoj obrisi kuće, asocijativni detalji ili spontani gestovi grade kompozicioni siže. Svi ovi elementi su u hromatskom rasponu jedne boje, a pojačani ili utihnuti tonovi stvaraju čulne vibracije, vibracije u kojima se uživa.

Beskrajna vizuelna prostranstva kompaktno tretiranih površina opremljena su raskošnim valerskim vrednostima. Suptilna gradacija tonova slika, slike čini likovno raskošnim što je na pojedim kompozicijama dodatno istaknuto monohromnim geometriskim oblicima. Prisustvo linije i kruga kao bojenih akcenata unosi kolorističku dinamiku koja ima ulogu da vizuelni doživljaj učini efektnim. Linija povremeno postaje ustalasala, slobodna i sa sobom nosi poentilističke zapise koji slici daju novu dimenziju. Krošnja japanske trešnje jedan je od motiva u ovom ciklusu, a varijacije ove teme ukazuju na posvećenost autorke kompozacionoj organizaciji istočnih sižea. Različita vizuelna stanja jednog sadržaja otkrivaju njen senzibilitet istraživača, a ako se uzme u obzir i afinitet autorke da vizuelnu celinu gradi od kompozicionih fragmenata različitih dimenzija, jasno je da uživa u izazovima.

Gordana Tomić je slikarka koja se u potpunosti predaje činu stvaranja, pušta da je nadahnuće vodi u nove likovne vrtloge, vrtloge iz kojih izlazi obogaćena novim saznanjima i zato je svaka slika nova stranica njenog likovnog dnevnika.