O segmentima i celokupnoj izložbi koja je pred vama mogli bismo da se odnosimo sa aspekta kodiranja slike, tj. kroz uzaludni pokušaj njenog dekodiranja. Jer, iako mogu biti bremenita referencama umetnička dela to i postaju kada progovore svojom sopstvenošću. Naime, muzičkim instumentima, posebno žičanim, kao dominantnoj tematskoj preokupaciji umetnika Siniše Žikića, notnom sistemu i ćirilici prišlo se eruditivno, sa aspekata muzičkih i kaligrafskih kanona, u visoko stilizovanoj crtačkoj igri međusobnih preplitanja i dopunjavanja, kao jedinstvenom autorskom pismu, arhetipskom i nadmodernom. I upravo je ta skala definisana već konceptom "Notnih muzičkih konstrukcija". Autor sintetiše notne znake (sa njima svojstvenim funkcionalnim ali i vizuelnim vrednostima) i disciplinovani crtež kojim oživljava asocijaciju na muzičke instumente, vibriranje žica i rezoniranje. U jednostavnoj centralnoj kompoziciji glave nota najčešće postaju rezonantne kutije, notni vratovi vratovi instrumenata, a notna rebra žice, koje dinamički rečitim, izduženim potezima prenose čitav muzički događaj, a koji se odvija na beloj proslikanoj površini i osvetljen je retkim kolorističkim akcentima.

Na tragu ovog postupka u "Slovno muzičkim transformacijama" se polazi od srpske nereformisane ćirilice, čiji serifi od nestrukturalnih detalja na krajevima slova izrastaju u instrumente ili cele kamerne nastupe. Umnožavanjem poteza, znaci se transformišu u muzičke opservacije, specifične crtačke tenzije svojstvene delu Siniše Žikića, a koja nose dalju ili bližu asocijaciju na polazište. Samo su ponegde intervencije sprovedene kroz detalj. Kompoziciono rešenje se pomera do strukture tekućeg friza ili razuđene sheme ravnomernog rasporeda i ritma, kod onih dela koja šematizuju celu azbuku. Ovim pravilnim rasporedom crtanih elemenata, odnosom njihove vrednosti i beline i posebno drevnom tehnikom enkaustike i motivskom sintezom značajno se proširuje korpus kontekstualizacija.

Segmentom "Sedam lirskih krugova", organskim produžetkom "Kružnog muzičkog kanona", dolazimo do kružnih kompozicija, srukturalnog i značenjskog odnosa kruga sa elementima "muzičkih konstrukcija" koje umetnik u njega uvodi. Opšte životna i cikličnost umetničkog ispoljavanja sadržane su u naslovu. "Sedam lirskih krugova" naslov je izdanja celokupne književne zaostavštine Momčila Nastasijevića (1894-1938), kome umetnik na ovaj način daje omaž i otvara pitanje analogije njihovih stvaralačkih ličnosti. Zajednička potraga za zvukom, dodir s onim što je neizrecivo, tajanstveno i mistično, posezanje za jedinicama mere koje bi našu plitku savremenost odagnale malo bliže iskonu, konciznost i iskrenost, samo su neke od linija preklapanja ovih dvaju senzibiliteta.

Naglašena medijska osvešćenost autora izrazita je u ovoj seriji tonda. Crtež na aluminijumu, komparacija haptičkih i vizuelnih svojstava ovog materijala i pre svega asamblažna upotreba korišćenih grafičkih matrica, proširuje medij grafike i crteža ka reljefu i objektu.

U platnima novijeg datuma znakovitost je samosvojnija, stilizacija je viša, a linija se postepeno proširuje na račun beline, dok ne ekspandira u guste crne, periferno okerom proslikane površine. U njima ostaju zarobljeni isečci beline. Ovoj intenciji umetnika dugujemo naslov izložbe BACK IN BLACK. Ona odražava formalni i konsepcijski sled umetničke konstantnosti i uporedosti izražavanja Siniše Žikića, a karakterišu je sinteze viših tematskih i formalnih obrada.

Milan Ristić,
kustos