Tivadar Vanjek (Wanyek Tivadar) je je rođen u Velikoj Kikindi 1910. godine. U atelјeu Karolјa Langa gde je izučavao fotografiju Tivadar Vanjek se susreće i sa slikarstvom. U Veliki Bečkerek dolazi oko 1930. godine gde se bavio fotografijom uglavnom kao pomoćnik (svoju fotografsku radnju otvara tek posle 1940. godine), slikao sa Velikobečkerečkim impresionistima i pravio dekoracije i scenografije za amaterska društva. U Budimpešti je započinjao studije slikarstva u Slobodnoj školi Karolјa Patakija 1931. i 1939. godine. U početku je slikao lјudske figure u duhu akademskog realizma (1930-1935) da bi se kasnije posvetio slikanju pejzaža (1935-1945).

Zajedno sa "Velikobečkerečkim impresionistima" do 1936. godine odlazi u plener da bi slikao zrenjaninske bašte, cvećnjake, prizore kraj reke i obrise krovova banatskih kuća. Prvi put je izlagao oktobra 1938. godine u Subotici na "Izložbi mladih" u subotičkom mađarskom društvu "Népkör". Susrevši Vasu Pomorišca, koji je 1945. godine u Petrovgradu vodio slikarski tečaj, prihvatio je njegov način organizovanja slika predela. Tada napušta odjeke impresionizma prihvatajući ekspresionističke tendencije, a pored pejzaža slika mrtve prirode i fasade kuća.

Zajedno sa Zoranom Petrovićem uz podršku velikog broja slikara 1956. godine na osnovu rešenja Narodnog odbora sreza Zrenjanin osniva Umetničku koloniju u Ečki. Najzad 1957. godine dolazi do svog autentičnog slikarskog izraza, pod značajnim uticajem radova Dragoslava Stojanovića Sipa i članova Decembarske grupe koji tih godina borave u Koloniji u Ečki približavajući savremene likovne koncepte i geometrizam ostalim učesnicima Kolonije. U skladu sa tim Vanjek svoje motive stilizuje i geometrizira, svodi ih na plošne predstave.

Zdravko Mandić je rođen 1935. godine u Strigovi u Bosni i Hercegovini, opština Kozarska Dubica. Novembra 1945. godine porodica je kolonizirana u Banat, u Nove Kozarce kod Kikinde. Pravni fakultet u Beogradu upisuje 1956. godine ali studije prekida 1957. godine i odlazi na lečenje u Rovinj. Iz Rovinja odlazi na prijemni ispit na lјublјansku Akademiju i uspešno ga polaže. Studira u klasi profesora Marija Pregelјa, a posle prve godine prelazi u Beograd i završava studije u klasi profesora Zorana Petrovića. Postdiplomske studije završava kod profesora Mila Milunovića 1965. godine.

U Zrenjanin je došao septembra 1965. godine. U Savremenoj galeriji u Zrenjaninu se zapošlјava 1969. godine i radi sa Tivadarom Vanjekom. Po Vanjekovom odlasku u penziju izabran je za direktora Galerije 1974. godine. Na tom poslu ostaje sve do odlaska u penziju 1994. godine. U tom periodu, pod njegovim rukovodstvom okončana su brojna statusna i organizaciona pitanja ove institucije. Mandić pokreće i Susrete akvarelista u Umetničkoj koloniji Ečka a ustanovlјava i Bijenale akvarela. Osim ovih izložbi u zrenjaninskoj Savremenoj galeriji priređuju se i značajni pregledi savremene jugoslovenske umetnosti kao i brojni samostalni nastupi uglednih umetnika iz zemlјe i inostranstva. Značajan deo svog života posvetio je društveno-kulturnoj delatnosti u svojoj sredini i van nje, a posebno je zapažen njegov doprinos razvoju likovnih kolonija te njegovo slikarsko učešće u njihovom radu.

Još u njegovim studenstkim radovima najavlјen je jedan autentičan i prepoznatlјiv stvaralački opus o kom će u narednih pola veka pozitivno pisati brojni likovni kritičari različitih generacija. Nakon ekspresionističkih slika šezdesetih godina Mandić stišava svoj kolorit tonski tretirajući motiv na slici. Redukujući boju redukovao je i sadržinske elemente slike i tako se približio asocijativnoj apstrakciji. Iako se često napominje da centralno mesto u Mandićevom slikarstvu zauzima pejzaž, retke su slike čisto pejzažne sadržine jer je u njegovim delima uvek prisutan čovek ili njegov trag. U pitanju je figura koja je predstavlјena uopšteno, te je u slici svedena na  pojam čoveka. Ove siluete lјudi koje se osamdesetih godina javlјaju na njegovim delima kao i stvaranje posebne atmosfere unutar same slike ostaće prepoznatlјive za celokupno njegovo stvaralaštvo.