|
|
 |
|
Ove ilustracije, sa linkom, predstavljaju izbor iz vesti i novije arhive Art magazina
|
 |
|
| Miško Pavlović - radovi na platnu i papiru |
|
|
 Galerija savremene umetnosti, Pančevo. April 2007.Telo je metafora (često predstavljana i u Srednjem veku) čiji se smisao može različito tumačiti. Telo je doslovce ono što u prvi mah opažamo jedni o drugima - ali odmah smo povedeni asocijacijama i zaključcima o tome kako vidimo (ili želimo da vidimo) sebe i kako nas drugi vide (ili kako želimo da nas vide).    Serija radova na platnu i papiru FIGURA DA SITU VISCERUM je nastala kao logičan ishod autorovog bavljenja komjuterskom grafikom, dok se u tematici ona nadovezuje na izložbu "VANITAS" prikazanu 2005 godine u Grafičkom kolektivu u Beogradu. Inspiracija i rekurentni motiv na platnima je slika ljudskog torza i unutrašnjih organa grafika iz XVI veka (ilustracija za medicinski traktat Antropologium de hominis dignitate, natura et proprietatibus, de elementis, partibuset membris humani corporis, Leipzig 1501). Ljudsko telo i lik su motivi koji se najčešće prikazuju u istoriji umetnosti jer se kroz njega mogu izraziti opšti odnosi čoveka sa svetom koji ga okružuje, prirodom i Bogom. U srednjem veku i kasnoj gotici (periodu kada je i nastala ova gravira) smatralo se da je telo tek privremeno, zemaljsko kućište duše koja je večna i za čiji se spas treba boriti. Telo je metafora (često predstavljana i u Srednjem veku) čiji se smisao može različito tumačiti. Telo je doslovce ono što u prvi mah opažamo jedni o drugima - ali odmah smo povedeni asocijacijama i zaključcima o tome kako vidimo (ili želimo da vidimo) sebe i kako nas drugi vide (ili kako želimo da nas vide). Otuda FIGURA DE SITU VISCERUM ta srednjevekovna gravira, postaje za autora sinonim za čoveka. Prikazan kao trup bez ruku i nogu (nedelatan i nepokretan kao kakav predmet) sažet na svoje golo postojenje i rasporen kako bi mu se celokupna unutrašnjost fizička i psihička istražila, on je suprotnost Bodrijarovom čoveku sa hiljadu ’’proteza’’. Izložba ima tendenciju da postane "’never ending story’’ gde bi autor kasnije i kroz nove medije mogao da interveniše na ovu temu. Miško Pavlović (Beograd, 1965). Diplomirao na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu. 1991 - 92. gostujući student na ENSBA, Paris (atelje Veličković) stipendija francuske vlade i boravak u Cite Internationale des Arts, Pariz. 1991-93. stručno usavršavanje u oblasti litografije u ateljeu Pons u Parizu gde sarađuje sa poznatim francuskim umetnicima. Od 2002. predaje na Katedri za slikarstvo Akademije umetnosti BK u Beogradu. Bavi se još i grafikom i ilustracijom. |
Napiši komentar
Pošaljite samo relevantan komentar za ovaj sadržaj. Bilo kakav nepripadajući komentar biće obrisan. Pravo objavljivanja i redigovanja, bez objašnjenja, zadržava redakcija Art magazina. Ne zaboravite da ukucate zaštitni kod. Komentar je privatno mišljenje autora komentara i ne predstavlja stav redakcije.
|
| Pregledajte video kanal Art magazina |
|---|
 |
| Izbor godine |
|---|
 |
| Novi Sad 2021 |
|---|
|
| Pregled galerija |
|---|
 |
| Popularno | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
| Reklama |
|---|
|
| Povezani sadržaji |
|---|
| Reportaže | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
 |
| Iz arhive art događaja | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|
IGM "Toza Marković", Pogon II, Kikinda. Jul 2004.
Trotomna knjiga "Istorija umetnosti u Srbiji - XX vek" zamišljena je kao razrađena problemska, analitička, kritička, pregledna i komparativna zbirka studija o umetnostima dvadesetog veka u Srbiji, sa jasnim referencama prema jugoslovenskim umetničkim praksama, te regionalnim,…
Vlado Rančić pripada onoj klasi umetnika koji u istraživanju, osluškivanju i praćenju, u prirodi kao arhetipu i izvoru inspiracije, u ritmovima bioloških procesa, u prolaznosti i konačnosti, grade svoje stvaralačko interesovanje za svet. Na likovnoj sceni…
|
