Simon Vilson je sažeto okarakterisao Vorholov izbor motiva karakterističnim i očiglednim: "najpoznatiji predmeti – novine, dolarske novčanice, najpoznatija klasična slika – Mona Liza, najpoznatiji brendovi – Koka-Kola, Kembel supa ili najpoznatile ličnosti – Elizabet Tejlor, Merilin Monro i Elvis Presli“. Ako je pop-art, umetnost nastala kao reakcija na potrošačku – prvenstveno američku – zapadnu kulturu, u svet umetnosti uneo predstave sveprisutnih predmeta i ličnosti, postavlja se pitanje koje bi to slike, nasuprot njima, bile proizvod kolektivne amnezije, i šta se dešava ako se one, sličnim metodima, prevedu u svet umetnosti i time "normalizuju"?

Cilj istraživanja bio je pronalaženje predložaka koji najslikovitije ukazuju na društveno prihvatljiva uverenja, proistekla iz prirodnog odraza ideološkog i vrednosnog okvira tokom jednog istorijskog razdoblja. Uverenja, zbog kojih bi danas bilo potrebno načiniti veliki napor ne bi li sebi, na pravi način, predočili taj istorijski period. Jaz između tog trenutka i današnjice je utoliko veći, koliko je potiskivanje uzrokovano aktuelnom – u nekim segmentinma potpuno suprotnom ideološkom matricom – jače.

Upečatljivost odabranih predložaka (fotografija/dokumenata), bila je osnovni pokretač u radu, kao i osećanje otkrivanja nečeg ciljano prikrivenog, poput apokrifnog teksta. Primer su fotografije koje svedoče o postojanju "humanih zooloških vrtova" širom Evrope, poput one nastale 1958. godine u Briselu na Svetskoj izložbi – Expo 58 (Exposition universelle et internationale de Bruxelles).

Intrigantno je, i čak zbunjujuće, glasovito odsustvo ovakvih sadržaja u javnom prostoru, imajući u vidu to da posledice kolonijalizma, rasizma, orijentalizma, i pseudo-naučnih učenja (frenologija) danas itekako prožimaju čak i najrazvijenija društva. Ostali su, međutim, neizbrisivi tragovi, bilo da je reč o umetnosti – književnosti, slikarstvu (orijentalističkom), operi, filmu, crtanim filmovima (danas po pravilu cenzurisanim), ili materijalnim temeljima ovih društava.