U opusu Biljane Jevtić crtež više od dve decenije predstavlja i sredstvo izraza, i medijski eksperiment, i magijsku praksu. Kao sredstvu izraza ona mu pristupa na izvoran način, vraćajući se suštinskim vrednostima u elementarnom građenju likovne predstave: trenju podloge i materije, kakvoći i karakteru poteza, gestualnosti, gradnji likovnih znakova i amblema koji strukturalno i simbolički ocrtavaju mitske matrice zapretene u haotičnom vrtlogu današnjice.

Izložba koja je pred nama poslednji je, za sada, beočug u lancu njenih crtačkih i višemedijskih istraživanja i, istovremeno, retrospektiva njene dvodecenijske umetničke aktivnosti posvećene crtežu. Svijeni vrat bele, gracilne ptice, oneobičen naknadnim crtačkim intervencijama pretvara se u kružnu, okularnu formu, ili La-budno oko, stvarajući u činu multipliciranja asocijacije na neprekidno kruženje moćnog, nezaustavljivog toka zadanog kroz dijalektičko sadejstvo muškog i ženskog principa.

Sagledan, pak, iz jedne drugačije perspektive, ovaj motiv se može pokazati i kao La-b(l)udno oko, noseći u sebi konotaciju telesnog i erotskog spajanja polova zadanog u mitskom sižeu Lede i Labuda. Posledica ovog spajanja je kreacija, proboj, mogućnost celovitijeg i zgusnutijeg viđenja, koje je kratkog trajanja, ali dubokih uvida. Zbog toga izložba pred nama spada u red onih događaja koji trajno menjaju naš pogled stvarajući mogućnost za celovito, ispunjeno viđenje.

Miodrag Danilović, istoričar umetnosti