Izložba predstavlja izbor radova umetnika koji su se pojavili na umetničkoj sceni Srbije tokom '80 i '90 godina 20. veka: Aleksandar Rafajlović, Anica Vučetić, Darija Kačić, Dobrivoje Krgović, Đorđije Crnčević, Dragoslav Krnajski, Dušan Petrović, Igor Antić, Marija Dragojlović, Nina Todorović, Perica Donkov, Slobodan Kojić, Slobodanka Stupar, Srđan Apostolović, Vladimir i Milica Perić, Vladimir Ristivojević i Zdravko Joksimović.

Izložba ‘80 i ‘90 danas – The Rhythm Divine predstavlja jedan od mogućih izbora radova umetnika koji su prihvatili načela postmodernizma (generacije ‘80 i ‘90 ali i određeni broj umetnika koji su se na umetničkoj sceni Srbije pojavili ‘70 godina 20. veka). Radovi predstavljeni na izložbi datiraju iz perioda od ‘80 do danas, te se "danas" u naslovu izložbe istovremeno odnosi i na recentnu produkciju navedenih umetnika i na današnju recepciju njihovih umetničkih dela nastalih tokom ‘80 i ‘90 godina.

U želji da novoj, mladoj publici predstavimo različite načine iščitavanja umetničkog dela na primerima  savremene produkcije, krećemo od ritma kao jednog od ključnih pojmova za razumevanje ne samo umetnosti (i ne samo vizuelne, već i književnosti, muzike, baleta, pozorišta i filma), nego i celokupnog mikro i makro univerzuma i života u njima. U vizuelnim umetnostima možemo govoriti o ritmu boje, linija, površina, oblika, ritmu punog i praznog ali ga prepoznajemo i u inkorporaciji i iščitavanju koncepta (ideje) i u realizaciji (ritam poteza). Ritam predstavlja nit koja celini elemenata kompozicije daje dinamiku. Kao izvesna pravilnost u ponavljanju, ritam određuje tempo naše percepcije umetničkog rada.

Koncept izložbe (pitanje ritma u vizuelnom i konceptualnom iščitavanju umetničkog dela) ne treba shvatiti kao "ulaznicu" koju publika dobije i onda u svim izloženim delima teži da prepozna isključivo dobijeni "zadatak", jer je svako umetničko delo mnogo više od onoga šta nam bilo koji koncept može predočiti. Koncept treba shvatiti samo okvirno, kao jedan od mnogobrojnih mogućih vidova objedinjavanja inače autonomnih radova koji sadrže mnoštvo različitih vrednosti i nivoa značenja.

U današnje vreme, kad je sve sintetizovano, "kompresovano", jer jedino kao takvo može da odgovori brzini i velikoj količini informacija koju nam savremeni život nameće, mnogi će se pred nekim od ovih umetničkih dela naći kao pred zidom. Ostajuću u okvirima stručnosti, izložbom ‘80 i ‘90 danas – The Rhythm Divine ART-ZUM teži da razjasni, da olakša i približi percepciju umetnosti postmoderne, ali ne i da je banalizuje.

Ivona Fregl